Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Όχι, δεν φταίει η μαμά μου...


Δεν έχω έμπνευση, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα αναρτήσω κιόλας. Άλλωστε δεν έχω τον χώρο αυτό αφιερώσει στην ωραία πλευρά του μυαλού μου! Και το λέω με κάθε επίγνωση της σημασίας της κάθε λέξης. Ο χώρος αυτός είναι κάτι από τα σκουπίδια που αφήνουν οι πολλές μου σκόρπιες σκέψεις, αυτού του περίεργου κόσμου, που αφήνει τεράστια αποθέματα αγάπης. Δεν ήρθα εδώ να το παίξω κάποιος. Ξέρω ότι κατά βάθος πολλοί αυτό κάνουν, στη φύση των ανθρώπων είναι άλλωστε. Δεν είναι για εμένα όμως. Εγώ είμαι αλλιώς όχι επειδή είμαι έξυπνος, αλλά λόγω εμπειριών.

Η αθωότητα μου στοιχείο του χαρακτήρα μου και μάλιστα στοιχείο δυναμικό και ξεχωριστό. Δεν τη πουλώ με τίποτα, και το λέω σε όλους τους φίλους και γνωστούς που με ξέρουν καλά.Παιδικό μυαλό με ευφυΐα ενήλικα. Δεν θα δώσω αξία ποτέ σε κανένα όταν δεν το αξίζει. Μάλιστα, γίνομαι πολύ σκληρός, τόσο που δεν με αναγνωρίζω. Έχω καλές σχέσεις με το ασυνείδητο μου. Με αυτό που μας κάνει να έχουμε και άλλους εαυτούς περίεργους και ξένους.

Δεν με νοιάζει τι λένε οι άλλοι, έχω σταματήσει να ασχολούμαι με το τι λέει ο καθένας. Δεν γουστάρω τους υποκριτές, τους κομπλεξικούς, τους μαλάκες που για ένα τραγούδι «Για τον χειμώνα» μπορούν να σε κατηγορήσουν και να σε κοροϊδέψουν και μάλιστα άδικα χωρίς να ισχύει η "κατηγορία". Τι σημασία έχει αν ισχύει. Το θέμα είναι ότι είναι κομπλεξικοί και ανώμαλοι έτοιμοι για τρελό ξέσκισμα από πίσω και από εμπρός.

Δεν πήρα το ρολάκι που μου πασάραν οι πολλοί
. Δεν προσκυνάω εικόνες, σύμβολα, σημαίες, Θεούς, εκκλησίες, παπάδες, πολιτικούς, ομάδες, και ότι σκατά τέλος πάντων είναι ευχάριστο στους ανθρώπους. Τους πολλούς. Όπως λέει και ο Αϊνστάιν «ο άνθρωπος βρίσκεται εδώ για χάρη άλλων ανθρώπων». Το έχω το γνωμικό αυτό στα «σημεία των καιρών». Μου αρέσει πάρα πολύ!

Γυναίκα η οργιώδης φαντασία μιας ψυχής, ενός μυαλού και… ας μην το πω. Παρεξηγούνται μερικοί. Βασικά στα αρχίδια μου, αλλά απλά δεν το λέω. Αυτό με σώζει! Όχι, οι εξομολογήσεις σε κάποιον πιθανώς ανώμαλο.

Και μπροστά σε όλα αυτά αναγνώστη, τρέχω και δεν φτάνω. Τώρα ξεκινάω τώρα είναι η ώρα να αποδείξω κάτι. Κάτι ρε γαμώτο. Ήρθε ο καιρός.

Τώρα που είπα καιρός! Έρχεται κακοκαιρία τη Δευτέρα σε όλη τη χώρα! Τι άσχετο αλλά και σχετικό. Γουστάρω τον καιρό ρε. Καυλώνω με τα καιρικά φαινόμενα. Όχι όπως με τη γυναίκα -μην χεστούμε- αλλά είναι και αυτό μία έκφραση, εσωτερική.

Σχολιάστε με αλλιώς θα σας γελάσω, και δεν το θέλω! :)