"ένας αγώνας.."

Ο δρόμος προς την ολική καταστροφή. Και μερικές διαφωνίες, θεολογικής φύσης μπορούν αποβούν μοιραίες. Δεν επιθυμώ ανάλυση βαθύτερη στην φυσική βία που ασκείται εξ αιτίας τέτοιων διαφωνιών. Υπάρχουν όμως τα Taboo. H προκατάληψη. Για μία προκατάληψη, μπορεί να μην γνωρίσεις το απέραντο του κόσμου. Λυπηρό, προπάντων βλακώδες. Μας στοιχειώνουν κάποιες ιδέες «ανώτερης φύσης» όμως η δική μου οπτική θεώρηση, δεν αντέχει τον αυτοβιασμό. Θα κριτικάρω, θα αμφισβητήσω, και ας χαθώ.

Οι γραμμές αυτές στόχο έχουν να μη στοχεύσουν τα αδιέξοδα μου. Διότι στην αντίθετη περίπτωση θα ήταν ολότελα ένα λάθος, δικό μου, της μοίρας, της ζωής. Κυρίως δικό μου! Προσωπικές καταθέσεις κάνουμε, αλλά μην το παρακάνουμε. Θα γίνει πληγή, η οποία εκμεταλλεύεται εύκολα απ’ άλλους. Οι άλλοι και εγώ. Όμως ζω, αν ζω, σε δρόμους διαφορετικούς, δεν υπάρχουν σταυροδρόμια. Λέγομαι και μόνος, λέγομαι και σύντροφος. 

Χωρίς θέμα...

Το ιστολόγιο μου. Σίγουρα από τα πιο παράξενα μέρη της εσωτερικής έκφρασης μου με συνοδεύει άλλοτε εντατικά άλλοτε με πίεση χρόνου, από τα τέλη του 2007. Ο κύριος στόχος της δημιουργίας ήταν οι προγνώσεις καιρού. Κανένα άλλο θέμα, δεν τέθηκε στην «προεκλογική ατζέντα» πριν της γέννηση του, παρά μόνον ο καιρός και η εξέλιξη του. Αρχικά, πιστό στο πρόγραμμα, ο καιρός ήταν έγνοια της στήλης. Μετά όμως ακολούθησε το χάος! Ξαφνικά, επήλθε ρήξη με τις αρχικές «δηλώσεις» του κόμματος( ΚΑ) και υποκείμενος σε πιέσεις διάφορων «ελίτ» άλλαξα στόχο, και έτσι έγινε ένα μπλογκ ποικίλης ύλης. Έτσι μπορώ να πω ότι έχω έναν χώρο που δείχνει κάποια χαρακτηριστικά της ζωής ή του χαρακτήρα μου..

Σίγουρα, ξανά διαβάζοντας τον πρόλογο που μόλις διαβάσες, φαίνεται ότι θα πω κάτι σοβαρό-τρόπος του λέγειν-. Αλλά, παραδόξως, όχι! Χωρίς να θέλω να με υποτιμήσω βέβαια, μην παρεξηγηθείς, προς θεού! Απλά, γνωρίζω ότι η επικαιρότητα τρέχει και πρέπει να είμαστε σοβαροί.

Κρίση! Όπου κι αν βρεθείς, όπου κι αν σταθείς, την λέξη αυτή θα την ακούσεις σίγουρα πλέον. Βέβαια, μακάρι και να είχαμε από λίγη, αλλά που! Αίτια και συνέπειες της κρίσης, οδηγούν σε μία καλώς εννοούμενη κρίση, του μυαλού και της σκέψης, αλλά που χρόνος τώρα για μυαλό!

Ή εμείς ή αυτοί.

Λυπάμαι, όπως έχω δηλώσει και άλλες φορές αν θυμάμαι καλά, που δεν έχω χρόνο να ασχολούμαι με το μπλογκ. Στην πραγματικότητα μία πολιτική ανάλυση με την προσωπική μου γνώμη θα ήταν ότι επιθυμούσα να γράψω σ’ αυτή την περίοδο. Δυστυχώς, ο χρόνος δεν με δικαιώνει. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον, με τις νέες συνθήκες της ζωής, οι ανάγκες με φέρουν ξανά στο ιστολόγιο!

Και αφού διατύπωσα τον πρόλογο και τον ξεφορτώθηκα θέλω να πω δύο λόγια για τις επικείμενες κρίσιμες εκλογές,  κρίσιμες και για τους «ευνοημένους» και για τα λαϊκά στρώματα. Φυσικά, για τους αντίθετους και διαφορετικούς λόγους  για τις δύο κατηγορίες κοινωνικών ομάδων. Ή εμείς ή αυτοί!(την φωτογραφία την βρήκα στο φατσοβιβλίο).«Αυτοί» δεν είναι οι πολιτικοί και μόνο. Ή οι οικονομικές ελίτ. Ούτε το ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ μόνο. Αλλά όλοι όσοι έχουν κοινωνικό συμφέρον να παραμείνουν στην καταστροφή που επιφέρει η παγκοσμιοποιημένη αγορά ώστε να αποκομίσουν τα οφέλη τους σε αλληλεξάρτηση με διάφορες «ανώτερες» κοινωνικές ομάδες του εσωτερικού και εξωτερικού.

Το άμεσο θέμα των εκλογών είναι το εξής: Ε.Ε. ή έξω από αυτήν. Η Ε.Ε. ως μηχανισμός ολοκλήρωσης με όρους κεφαλαίων και αγορών, ευνοεί τους λεγόμενους από το σύστημα «ανώτερους». Άρα και θα πάμε σε μία λύση υπέρ αυτών.

Έξω από την Ε.Ε. μπορούν να χτιστούν οι βάσεις μίας αυτοδύναμης οικονομίας με σαφώς διαφορετικό μοντέλο οικονομίας, πολιτικών και κοινωνικών θεσμών. Έτσι λοιπόν, μόνο έξω από την Ε.Ε. είναι εφικτή η κοινωνική αλλαγή που θα έρθει από τα «κάτω» και όχι από τους προνομιούχους. Η ψήφος πρέπει να καίγεται για επανάσταση και ριζοσπαστικές λύσεις αλλιώς ας κλάψουμε την μοίρα μας.

"Καίγονται τα φαντασιακά του συστήματος".

Δεν βλέπω τηλεόραση. Παρά μόνο συγκεκριμένα προγράμματα, κυρίως αθλητικού περιεχομένου.  «Ειδήσεις» δεν εγνώρισα ποτέ. Είναι γνωστός ο ρόλος των ΜΜΕ και δεν χρειάζεται καν να τον συζητούμε, και μάλιστα τα ΜΜΕ εκτός από τις «ειδήσεις», αναπαράγουν το ίδιο το σύστημα. Το απορροφούν και το βγάζουν στους φακούς για να το ενσταλάξει και στο μυαλό, του κάθε τηλεθεατή-παθητικό πολίτη της χώρας.

Έτυχε, καθώς γύρισα στο σπίτι, να περάσω και μία βόλτα μέσω του τηλεκοντρόλ στα κανάλια, την ώρα που συνέβαιναν οι διαμαρτυρίες κατά του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ , των οικονομικών πολιτικών, και γενικότερα ΚΑΤΑ της χουντικής επιβολής του νεοφιλελεύθερου πακέτου από το ΔΝΤ, την Ε.Ε.(ο κατ’ εξοχήν θεσμός του συστήματος στα δικά μας) και την πουνάνα την ντόπια «διαχειρίστρια».

Πρώτο θέμα στα καθεστωτικά ΜΜΕ ήτο:

«Καίγονται καταστήματα, στην Κοραή.» (ΝΕΤ)

«Κάηκαν δημόσια κτήρια από τους βανδαλισμούς…..» (Mega) κ.α.

Παντού φωτιές εν ολίγοις, βανδαλισμοί, πόλεμος, βία, αίμα. Όμως με μία διαφορά. Από το αλλήθωρο μάτι της εξουσίας.  Της επικρατούσας τάξης απέναντι σους «κυβερνώμενους», δηλαδή στους υπηκόους της.

Τίποτα, από την πραγματικότητα των διαδηλωτών.

Η αστυνομία έκανε έκκληση, να σταματήσουν οι «ταραξίες». Το όργανο του κράτους, όμως ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ να διαλύσει ΚΑΘΕ ειρηνική διαμαρτυρία, ξεκινώντας επίθεση με χημικά όπλα.

Να καταδικάσουμε τα γεγονότα; Να μπω στην διαδικασία της σκέψης που μου επιβάλει η λογική των ΜΜΕ, των διάφορων «διανοούμενων»; Να μιλήσω για τους προβοκάτορες; Ή για τους «νόμους» ; Τους οποίους θέσπισαν κάποιοι αντιδημοκρατικά, για το ΚΡΑΤΟΣ; Και μάλιστα,  στα καθ’ υμάς , ορκίστηκαν γι’ αυτό σε ένα 3D θεούλη;

Όχι. Η εξέγερση πρέπει να γίνει πιο δυνατή, λυπάμαι. Η αντιβία είναι η αντεπίθεση του οργισμένου πλήθους, της ίδιας της κοινωνίας που καταληστεύεται. Αρκεί η αντεπίθεση, να συνδυαστεί με αιτήματα συγκεκριμένα και ριζοσπαστικές πολιτικές ιδέες που θα ενώσουν το σύνολο του λαού ώστε να τεθεί η διαδικασία να ζήσουμε αξιοπρεπώς.

Δεν είναι ξευτίλες οι πολιτικοί. Το σύστημα που τους παράγει.

Σεμνά, κλείνοντας θα πω: Δεν πάσχει απλώς το πολιτικό σύστημα. Χάσατε. Αυτό που ονομάζουμε πολιτική, εξέπεσε.

Δεν πρέπει να σταματήσουμε, αλλιώς θα μας φάνε ζωντανούς, το βλέπουμε, είναι αλήθεια πλέον.

Τελεία. 

Είπεν #1

«Εξάλλου η σάτιρα γίνεται συνήθως μέσω μεθόδων όπως η παρωδία, η υπερβολή, η σύγκριση και η ειρωνεία. Αποτελεί δε όχι μόνο μέσο διασκέδασης, και ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό είδος και καλλιτεχνική έκφραση. Μία κοινωνικοπολιτική πράξη που αποσκοπεί στην διακωμώδωση καταστάσεων, ανθρώπων και θεσμών με σκοπό την διόρθωση των κακώς κειμένων.»  —  (2009). Το σκεπτικό της αθωωτικής(για τον Λάκη Λαζόπουλο) απόφασης του πολυμελούς πρωτοδικείου Αθηνών στην μήνυση που επέβαλλε η Έφη Σαρρή εναντίον του, η οποία ζητούσε να επιδικαστεί το χρηματικό ποσό των 7,6 εκ. ευρώ για «δυσφήμηση και πρόκληση ηθικής βλάβης» εξ αιτίας της σάτιρας του Λάκη προς το πρόσωπο της, η οποία μεταξύ όλων των άλλων, ήθελε να κατέβει στην βουλή –χωρίς σουτιέν και βρακί- με σύνθημα « Σταυρώστε με Σταυρώστε με» υπό το κόμμα του ΛΑ.ΟΣ.

Αν και ομολογώ ότι ήθελα να το εντάξω στην κατηγορία που έχει η στήλη του μπλογκ σχετικά με τα γνωμικά ως παρένθεση σ’ αυτά ή κάτι ανάλογο, θεώρησα όμως πρέπον, να ανοίξω νέα ενότητα που παρά του ότι δεν εγγυώμαι ότι μελλοντικά θα εμπλουτιστεί ιδιαίτερα, σίγουρα όμως ανήκει στον δημόσιο λόγο και πραγματικότητα της τηλεόρασης και δεν έχει αυτονόητα καμία σχέση με γνωμικό ή αφορισμό.

Να προσθέσω βέβαια την ουσία της υπόθεσης. Η χαρισματική Έφη Σαρρή δεδομένου της δημοσιότητας που πήρε τότε, ήταν χαμένη από χέρι σε ότι αφορά την απόφαση των δικαστών, και πιθανώς θα το γνώριζε μέσω των δικηγόρων της…(ή θα το υπέθεσε η ίδια και θα το μετέφερε και στους δικηγόρους της προς μεγάλη τους έκπληξη για την ευφυΐα της!). Όμως, η δημοσιότητα δεν πρέπει να την έβλαψε ιδιαίτερα.

Εύχομαι να χιονίσει.

Στο πλαίσιο του μεταμοντερνισμού(μία μεταγενέστερη διόρθωση όπως ορθώς με επισήμανε κάποιος φίλος: Αυτονόητα θα έλεγα, η έννοια του μεταμοντερνισμού είναι απλά η ολοκλήρωση του νεοφιλελεύθερου μοντερνισμού και όχι κάποιο νέο σύστημα. Προς αποφυγήν θεωρητικών λαθών.) και του μεσαίωνα με τον οποίο διαπνέονται όλα τα δυτικά δημοκρατικά καθεστώτα, είμαστε και θεωρείται βέβαια αναγκαίο, σε θέση να κρίνουμε και να παίρνουμε θέση για την κρίση του συστήματος. Μίας κρίσης (από τις πολλές) του συστήματος, η οποία δεν οφείλεται φυσικά, σε κάποια  κακιά ιδεολογία(αυτό για παράδειγμα, η Γιαγιά μου μαζί με την κυρά Θεοδώρα το διατυμπανίζουν, όπου κάνουν εκτενείς πολιτικές συζητήσεις, ανώτερες βέβαια του επιπέδου των περισσότερων, που ήμαστε πολύ χαμηλά ομολογουμένως.)

Το γράφω με επίγνωση του θέματος καθώς παρουσιάζονται διάφορα βιβλία ξένα και μη, για το «δόγμα του νεοφιλελευθερισμού» και τα οποία προωθούνται ιδιαίτερα από τις ίδιες τις τάξεις όπου ελέγχουν την παραγωγή και επωφελούνται από τον νεοφιλελευθερισμό! Μάλλον, θέλουν να τον αποτάξουν και αυτοί, και όπως λένε κάποιες μυστικές πληροφορίες, θα υιοθετήσουν νέο δόγμα, βαρέθηκαν με αυτό. Το νέο θα βασίζεται στον αντίχριστο και στον σοσιαλισμό. Ο λόγος είναι βασικά απλός.

Ο αντίχριστος συν του σοσιαλισμού, κακοποιήθηκαν ιδιαίτερα από την ανθρωπότητα και θέλουν οι ανώτερες τάξεις(όχι μόνο οικονομικές) να επαναπροσδιορίσουν αυτές τις έννοιες και να μας δώσουν απέραντη χαρά και ίσως ένα νέο παράδεισο. Προσπαθούν βέβαια να βρουν το μέρος του, εφόσον ο επίγειος κακοποιείται από αυτό που ονομάζουμε «Πρόοδος».