Όταν η αγάπη σε καλεί...

….ονειροπόλος, ρομαντικός, ευαίσθητος, αλλά και ρεαλιστής. Αφέθηκα στη φαντασία, σε ονειρώδη τοπία. Με εκείνο το κείμενο σε μία άκρη παγωνιάς να βλέπω το ζεστό θέαμα του Βόρειου σέλας με μία αγάπη, ξεχωριστή αφού βρίσκεται εκεί μαζί μου. Ήταν μία απογείωση της φαντασίας μου, σε στιγμές δύσκολες, αλλά τα μονοπάτια με οδήγησαν ξανά εδώ να στοχάζομαι για μία αγάπη. Να αφιερώνομαι στα γλυκά νερά της. Σπουδαίο επίτευγμα. Μονολογώ για την καρδιά μου. Αγάπη, υπάρχει βαθιά μέσα μου. Ενθουσιασμός, έρωτας και δυνατός σεισμός στα χαμένα της ψυχής μου….

Τα λόγια ποιητή αρκούν να κλείσω αυτή την αφιέρωση:

Αλλά αν από φόβο σου γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης, τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις την γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης. Και  να σταθείς στο χωρίς εποχές κόσμο, όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου, και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.

Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της, και δεν παίρνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της.  Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.

Η αγάπη δεν είναι καμιά άλλη επιτυχία εκτός από την εκπλήρωση της. Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές οι επιθυμίες σου:

Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στην νύχτα.  Να γνωρίσεις τον πόνο της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.  Να πληγωθείς από την ίδια την γνώση σου της αγάπης.  Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.

Χαλίλ Γκιμπράν