Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

Σκέψεις...σύγχυσης!

Θεωρώ τον καιρό και την ενασχόληση με αυτόν προσωπική ανάγκη για έκφραση όπως ακριβώς και η μουσική. Η μαγεία των συνεχών μεταβολών του και η αξεπέραστη ομορφιά του, οι ατελείς γνώσεις μας γι' αυτόν, η συστηματική προσπάθεια ανακάλυψης των μυστικών του μέσω των υπολογιστών, η δυσκολία στην πρόγνωση του ή αν θέλετε η επιρροή του στην καθημερινότητα μας ακόμη και στην ίδια την ψυχολογία μας ήταν αρκετοί λόγοι να ασχοληθώ μαζί του από μικρός και να μετατραπεί σε έναν τρόπο έκφρασης για μένα. Μόνο εάν σκεφτούμε ότι η μετεωρολογία είναι σχεδόν μοναδική ως επιστήμη καθώς είναι ικανή να προβλέπει τις συνεχείς μελλοντικές αλλαγές της ατμόσφαιρας με μεγάλη ακρίβεια,πράγμα που δύσκολα συναντούμε σε άλλες επιστήμες, είναι απ' αυτό και μόνο αξιοθαύμαστη.
Αυτό όμως το άρθρο δεν θα αναφέρεται στον καιρό, θα προσπαθήσω να διατυπώσω κάποιες σκέψεις, ούτε καν απόψεις, σχετικά με την ιδεολογική σύγχυση που ενυπάρχει στη χώρα μας.


Χωρίς να είμαι ειδήμονας γι' αυτά αλλά ως απλός παρατηρητής της πολιτικής κατάστασης μας αντιλαμβάνομαι την νεότερη ιστορία της χώρας μας ως ένας πόλεμος μεταξύ ορθολογιστών και ανορθολογιστών. Τώρα θα μου πείτε και που δεν συμβαίνει αυτό; Σωστά, μόνο που σε κανένα άλλο σύγχρονο κράτος δεν επηρέασε τόσο πολύ την ιστορική του πορεία προς την πρόοδο.
Δια μέσω της πολιτικής και των ιδεολογιών της αυτή η μάχη μεταφράζεται μεταξύ 'εθνικοφρόνων' και κοσμοπολιτιστών-προοδευτικών. Η διαμάχη αυτή αναδύεται στην επιφάνεια σε κάθε ζήτημα που προκύπτει στη δημόσια ζωή της χώρας που έχει να κάνει με τους μετανάστες, με τον ρατσισμό, με την ιστορία της Ελλάδας(π. χ. το βιβλίο της ΣΤ δημοτικού) με τις μειονότητες ακόμη και για ποδοσφαιρικούς αγώνες. Το πρώτο ρεύμα σκέψης, οι εθνικόφρονες είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στη χώρα μας. Η ιδεολογία αυτή συνίσταται κατά κύριο λόγο στην παράδοση συμπεριλαμβανομένης φυσικά της ορθοδοξίας. Πρωτεύον μέλημα τους είναι η αντιμετώπιση της παγκοσμιοποίησης μέσω της επιστροφής του ανθρώπου στην οικογένεια, τη θρησκεία, και την πατρίδα. Κατ' αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένας πυρήνας ιδιαίτερα έντονου εθνικισμού και θρησκευτικού φανατισμού.
Έτσι, οι πρόμαχοι της ιδεολογίας αυτής βασιζόμενοι σε θεωρίες επιστημονικής φαντασίας περί του έθνους και της θρησκείας διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και τη ιστορική αλήθεια, δημιουργώντας στο λαό αυταπάτες και εκμεταλλευόμενοι πλήρως την αφέλεια του τον μετατρέπουν σε υποχείριο τους. Συνέπεια αυτών είναι η ανωτερότητα της ελληνικής φυλής, η καταγωγή μας από τους ΕΛ!, ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός κι άλλα τερατώδη ψέματα.


Το δεύτερο ρεύμα σκέψης αφορά κυρίως τους διανοούμενους. Μόνο που κατά την προσωπική μου άποψη ούτε αυτό αρμόζει σε πραγματική ορθολογική σκέψη καθώς οι υπερασπιστές της εν λόγω ιδεολογίας επιχειρώντας να αποδείξουν ότι δεν είναι εθνικιστές καταλήγουν στην υπερβολή δια του αντίθετου. Πολλοί αναλυτές το ρεύμα αυτό το ονομάζουν διαστρεβλωμένο διεθνισμό. Στα πλαίσια που επιβάλει η διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς στην τωρινή νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση των απελευθερωμένων αγορών, της ελαστικής εργασίας, της άκρατης ιδιωτικοποίησης των δημόσιων παροχών κ. α. η εν λόγω διεθνής αριστερά δεν αμφισβητεί τη βάση του υπάρχοντος συστήματος αλλά θεωρεί ότι δια μέσου αυτού μπορούμε να αναπτύξουμε εναλλακτικούς τρόπους να διαχειριστούμε τους σημερινούς θεμελιακούς θεσμούς (ΝΑΤΟ- ΕΕ κ.α.).


Αυτές λοιπόν οι τάσεις έχουν καταφέρει να εκμηδενίσουν τον ορθό λόγο στην πολιτική ζωή της χώρας μας. Βασικά, θεωρώ ότι η κύρια αιτία των συγκεκριμένων ρευμάτων προέρχεται από τη σύγχυση των ιδεολογιών. Η απορία μου βεβαίως είναι η εξής: Τι είναι σήμερα ο ιδεολόγος και πως διαχωρίζεται από τον εξουσιαστή; εκ πρώτης όψεως ίσως να φαντάζει γελοίο το ερώτημα. Ναι, όμως τα πράγματα περιπλέκονται όταν διαπιστώσουμε ότι και η εκάστοτε εξουσία υπηρετεί μία ιδεολογία για να εξυπηρετήσει τις πρακτικές επιδιώξεις της! Άρα, ιδεολόγος είναι και ο εξουσιαστής; Δηλαδή, προοδευτικός θεωρείται αυτός που χρησιμοποιεί την οποιαδήποτε ιδεολογία που κατασκεύασε η εξουσία για να δικαιολογηθεί (και) ιδεολογικά;

Και οι δύο διεστραμμένες ιδεολογίες απομακρυσμένες πλήρως από το παλιό διεθνιστικό όραμα για αρμονική συμβίωση των ανθρώπων ανεξαρτήτως έθνους, φυλής, θρησκείας διαφορές φύλου ή πολιτισμού και επικράτηση της συνεργασίας και αλληλεγγύης των λαών, αποτελούν υποχείρια των ισχυρών και σε καμία περίπτωση δεν υπηρετούν κάτι το ουσιαστικό, όπως η αμφιβολία και η κριτική σκέψη...

Κλείνοντας παραθέτω ένα άρθρο του Ν. Δήμου για τον (νέο)ελληνικό ανορθολογισμό...