Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009

Μία αναπάντεχη συνάντηση!

Σοπενάουερ: "Η Θρησκεία είναι μία αλήθεια που εκφράζεται με αλληγορίες και μύθους. Με τον τρόπο αυτό γίνεται μαζικά προσβάσιμη και εύπεπτη στην ανθρωπότητα."

Θεωρώ ότι το μόνο που με χωρίζει από το απόλυτο ή την ίδια την φύση είναι ο εαυτός μου.

Νιώθω απερίγραπτο δέος. Για μία έστω στιγμή, αποχωρίζομαι από το "εγώ" μου, και αντικρίζω τη μεγαλειότητα του μυστηρίου του Σύμπαντος. Ένα πανέμορφο θέαμα, σαν όλα τα όμορφα φαινόμενα της Φύσης αποφάσισαν να ενωθούν!Τα λόγια δεν μπορούν να περιγράψουν το μεγαλείο, είναι πολύ φτωχά μπροστά του!

Ακούω έξαφνα μία φωνή: "Τελικά, μπόρεσες και με συνάντησες. Πολύ σπάνια η πιθανότητα!"

Ένας καταιγισμός συναισθημάτων πλημμυρίζουν τη ψυχή μου, συνειδητοποιώ ότι μάλλον πρόκειται για τον Θεό, έστω κι αν δεν μοιάζει ούτε στο παραμικρό με τους ανθρώπους.

Ακολουθεί Σιωπή....

Εντελώς αυθόρμητα παίρνω τον λόγο, προφανώς επηρεασμένος από αυτά που ήδη γνωρίζω γι αυτόν στη γη απολογούμαι κατ' αρχήν για την αθεΐα μου!

-Νόμιζα ότι οι επιθυμίες μου δεν συνθέτουν ή αλλάζουν την πραγματικότητα, κι όμως διαψεύστηκα και η αλήθεια είναι ότι χαίρομαι γι αυτό όπου κι αν καταλήξω. Οι ισχυρισμοί ότι το απόλυτο ή η αλήθεια της φύσης μιλάει μου φαινόταν εξαιρετικά ισχυροί ούτως ώστε να απαιτούν και ισχυρές αποδείξεις, γεγονός που δεν μου άφηνε περιθώρια για να πιστέψω.

Εξάλλου, ούτε καν στην ζωή μου δε σε γνώρισα ή ένιωσα ποτέ μου -και ξέρεις ότι προσπάθησα- αλλά εσύ δεν ήσουν ποτέ δίπλα μου παρά μόνο η σιωπή. Το παρόν μου αρκούσε. Δεν μπορούσα παρά να σε αγνοήσω καθώς η σιωπή εκφράζει το κενό ενώ τα λόγια των υπόλοιπων ανθρώπων δεν μου ήταν αρκετά για να κατανοήσω ότι η σιωπή διακόπτεται κατά καιρούς, καθότι σ' εμένα δεν συνέβη ποτέ! Ίσως να ήμουν δέσμιος του εαυτού μου. Είμαι πολύ ατελής τελικά!

"Είμαι η αλήθεια, που εξ ορισμού τα περιέχω όλα,τους λόγους τις κρίσεις σας και το σύμπαν. Εσύ, μόνο γνώσεις αεροχείμαρρε μπορείς να κατέχεις όχι όμως και την αλήθεια, αυτή είναι πέρα από οτιδήποτε άλλο, αυτή τα καθορίζει όλα!"

-Δεν ήταν κάτι που δεν αποδεχόμουν. Το μυστήριο της ύπαρξης το νιώθει κάθε λογικός άνθρωπος αλλά δεν ήμουν ικανός να σε δει ή να σε νιώσει. Φαίνεται ότι έκανα τραγικό λάθος.


" Όπως σου είπα, η αλήθεια περιέχει τη λογική, εκείνη δεν την περιέχει!Ενώ ποτέ αεροχείμαρρε δεν έπαψες να με πιστεύεις. Η αλήθεια είναι αιώνια, δεν έχει "εγώ" ούτε επιβάλλεται, να επιβληθεί πως; Απλά, υπάρχει είναι το πραγματικό, η φύση και δεν δύναται κανένας άνθρωπος να την εσωτερικεύσει παρά μόνο να είναι ανοιχτός προς αυτήν, δηλαδή να ζήσει, και εσύ τώρα την ζεις, είσαι στην αιωνιότητα!"



Διαπιστώνω ότι ο Θεός τελικά διαφέρει από τον "ανθρώπινο Θεό". Δεν έχει απαιτήσεις.


-Δηλαδή, δεν αμάρτησα που ήμουν άθεος; Και εν γένει οι πιστοί δεν κερδίζουν που σε πίστευαν και σε λάτρευαν;



"Οι αμαρτίες είναι για τους ανθρώπους. Όπως και το καλό και το κακό. Επίσης, οι Θρησκείες είναι πανανθρώπινες διότι το υπαρξιακό άγχος είναι ταυτόχρονα πανανθρώπινο! Ευνόητα, εσείς οι άνθρωποι καλοδέχεστε με μεγάλη χαρά την Θρησκευτική αποκάλυψη που καταδεικνύει τον τελικό σκοπό της ζωής σας.

Πάσχετε από την ασθένεια της έλλειψης νοήματος στη ζωή, αν και θα μπορούσατε να το αποφύγετε μόλις διαπιστώνατε ότι το κενό είναι εγγενές στην ύπαρξη! Δεν έχει νόημα ή σκοπό. Η ουσία βρίσκεται στο να υπερβείς τον εαυτό σου και όχι να σωθείς μέσω αυτού. Να τον αφήσεις!


Βέβαια, η θρησκευτική πίστη φαντάζει πιο ανακουφιστική, διότι προσφέρει ένα τελικό, ουσιαστικό νόημα στους ανθρώπους αλλά ταυτόχρονα δεν θα πρέπει να ξεχνάς πόσο μικροί είσαστε σε σύγκριση με τον Κόσμο."



-Ποιο είναι το μυστικό της υπέρβασης του εαυτού σε έναν άνθρωπο;



"Η αληθινή αφοσίωση του ανθρώπου σε μία ενόχληση που τον διευρύνει, που τον γεμίζει και κατά αυτόν τον τρόπο κατορθώνεται η υπέρβαση του εαυτού του."



-Υποθέτω ότι η αγάπη αποτελεί ένα σημαντικό μέρος του μυστικού της ζωής όπως μου τα λες.....



"Η αγάπη είναι ανθρώπινη, και ναι αυτή κάποιες φορές ανοίγει τις πύλες του απόλυτου! Η αλήθεια δεν αγαπά αεροχείμαρρε, την αγαπούν. Και στο σημείο αυτό πρέπει να αποδεχτώ ότι σας "θαυμάζω" που προσθέσατε στην Αλήθεια την αγάπη, απ τις σημαντικότερες ανακαλύψεις του Κόσμου η οποία προήλθε από τους ανθρώπους, που τόσο ασήμαντοι είναι στο Σύμπαν, είναι μία προσφορά, αλλά δεν αλλάζει την πραγματικότητα, την συμπληρώνει."



-Επί της ουσίας, επειδή είμαι μπερδεμένος, το "κέρδος" της συνάντησης ενός ανθρώπου μαζί σου, ποιο είναι, που θα πάω τώρα εγώ;(έμμεσα τον ρωτάω για τον παράδεισο και την κόλαση)
.


"Αφελής ερώτηση! Γιατί χρειάζεται κάπου να πας; Δεν σου αρκεί που ήσουν μέρος της αλήθειας;

Τα αστέρια που βλέπεις στον ουρανό αεροχείμαρρε, αντανακλούν το πως ήταν αυτά στο βαθύ παρελθόν και όχι όπως είναι τη στιγμή που τα βλέπεις, πολλά από αυτά ίσως να μην υπάρχουν πλέον αλλά αυτό δεν σε εμποδίζει όταν ατενίζεις τον ουρανό να τα θαυμάζεις, να γαληνεύεις και εν τέλει να παραδέχεσαι την Ομορφιά τους ! Τι σημασία έχει εάν δεν υπάρχουν την ώρα που τα βλέπεις; Αρκεί που υπήρξαν κάποτε...."


Δεν χρειάστηκε να μιλήσω άλλο. Ανήκω στην αιωνιότητα πλέον....... Ίσως να μην μιλούσα στον Θεό. Απλά ήθελα παρέα την Φύση(;) στην πιο μοναχική απ τις ανθρώπινες εμπειρίες, τον Θάνατο.