Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2009

Το τέλος του δευτερολέπτου....

Το «ψέμα» που άνοιξα εδώ και κάποια χρόνια στο ιντερνετ νομίζω πως έφτασε η ώρα να λάβει ένα τέλος. Είναι κάποιες στιγμές που η ανάγκη να εκφραστείς είναι μεγαλύτερη και από την φυσική ανάγκη της πείνας!

Δεν έψαχνα ακριβώς αυτό, αυτό που αναζήτησα ήταν να ξεχαστώ, να διαφύγω εικονικά από την αόρατη φυλακή μου! Ναι, εικονικά διότι καμιά φορά το ψέμα χρειάζεται για να αισθάνεσαι ευτυχής, αξίζει έστω και 1 δευτερόλεπτο δεν χρειάζεται παραπάνω!

Μαζί με αυτό εκφράστηκα αληθινά κυρίως μέσω του καιρού αλλά και κάποιες σκέψεις περί Θρησκείας. Βλέπετε, χρησιμοποίησα τα ελάχιστα δικαιώματα που έχουν οι φυλακισμένοι, ειδικά εκείνων που βρίσκονται σε αόρατη φυλακή, σε ένα χάος του εαυτού τους, αυτοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα εκτός από ένα ψέμα ενός δευτερολέπτου! Έτσι είναι…. Καμιά φορά βοηθάει να αφοσιωθείς στην αλήθεια σου της οποίας ο χρόνος είναι το ίδιο το ψέμα.

Η ζωή είναι εξίσωση τελικά. Δεν έχει λύσεις όμως. Μόνο κάποιες διατυπώσεις που δεν καταλήγουν πουθενά. Πρέπει όμως να το γνωρίζουμε εξ αρχής αυτό και όχι να ψάχνουμε αδίκως λύσεις και να χανόμαστε στο άπειρο, αρκούν οι διατυπώσεις……

Ως άνθρωπος που απορεί έχω πολλές απορίες! Μαζί με αυτές που δημιουργεί η δική μου αλήθεια και πραγματικότητα-κυρίως αυτές-, πως θα μπορούσα να ασχοληθώ με τις υπόλοιπες;; Ασχολήθηκα μόνο στο πλαίσιο που ορίζει ο χρόνος της φυλακής, πλέον είμαι εκτός ορισμού.

Να είστε καλά και ευτυχείς!