Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Σαν σήμερα...

Ρήση του Βούδα «κάθε ζωή είναι πόνος». Αναρωτιέμαι αν είναι όντως έτσι η πραγματικότητα. Δεν αγνοώ ότι υπάρχουν και διαστήματα χαράς και ευτυχίας, αλίμονο, απλά νομίζω ότι η ρήση έχει ουσιαστικό νόημα, αποδίδει την πραγματικότητα στο μεγαλείο της.
Η ζωή είναι ωραία υπό την προϋπόθεση ότι φέρει τον πόνο και τη δυστυχία. Είναι το αντίτιμο του είναι που μας περιβάλλει!

Όλοι αναζητούμε όμως λίγη έστω χαρά, ευτυχία, χαλάρωση. Ειδικά, το καλοκαίρι, ανυπομονούμε να έρθει ούτως ώστε να ξεφύγουμε από την καθημερινή ρουτίνα της ζωής μας, να χαλαρώσουμε, να διασκεδάσουμε, να ζήσουμε κάπως διαφορετικά….

Έτσι ακριβώς ξεκίνησε και το περσινό καλοκαίρι για μένα! Επιτέλους, θα είχα την ευκαιρία να χαλαρώσω και να διασκεδάσω μετά από την επίπονη εξεταστική περίοδο! Μόνο που η πραγματικότητα κατά κανόνα δεν ανταποκρίνεται στις επιθυμίες μας, σπάνια γι αυτό υπάρχει και η έννοια της «τύχης»! Αυτή έχει τον πρώτο λόγο.

Ομολογώ ότι ήταν κάπως περίεργο το περσινό καλοκαίρι. Κάτι δεν πήγαινε καλά, χωρίς όμως να φαίνεται έντονα, τουλάχιστον στην αρχή. Ένας από τους μικρούς μου αδερφούς(13 ετών) παρουσίαζε ασυνήθιστα συμπτώματα, που με τις μέρες γίνονταν πιο έντονα. Ανεξήγητη κόπωση, ήπιοι πόνοι στις κλειδώσεις, ανορεξία, έπινε υπερβολικές ποσότητες νερού, και σταδιακά έχανε κιλά!

Ανησυχία αλλά και ψυχραιμία αρχικά. Καμιά φορά, δε θέλεις να δεις την πραγματικότητα, κάνεις τα στραβά μάτια. «Θα περάσει, της εφηβείας μάλλον είναι»….
Καθώς περνούσαν οι μέρες η ανησυχία μετατράπηκε σε φόβο, το παιδί ήταν πλέον εμφανώς από κάτι εξαντλημένο χωρίς λόγο…(ο ίδιος το αρνιόταν).

Εξέταση αίματος. Η σωστή κίνηση την κατάλληλη στιγμή, από τη Μάνα μου.

31 Ιουλίου 2008, απόγευμα Πέμπτης. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων δείχνουν ότι ο αδερφός μου έχει υπερβολικές τιμές σακχάρου! Ο Μικροβιολόγος μας συνέστησε να τον μεταφέρουμε άμεσα σε Νοσοκομείο…..

Παγώσαμε όλοι εκείνη τη στιγμή. Τελείως ξαφνικό, αναπάντεχο. Ο αδερφός μου πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, που σημαίνει ότι το παιδί θα βρίσκεται πλέον σε απόλυτη εξάρτηση για τη διατήρηση και της ίδιας της ζωής του στην χορήγηση ινσουλίνης εφ’ όρου ζωής!

Δύσκολο να περιγράψω τα συναισθήματα μου. Με κυρίευσαν ταυτόχρονα αμηχανία, έκπληξη, θλίψη, στεναχώρια, άγχος αλλά και μία μικρή ευχαρίστηση(κάτι σαν παρηγοριά) για το γεγονός ότι προλάβαμε τα χειρότερα, καθώς η έγκαιρη διάγνωση είναι κρίσιμη για τη ζωή του πάσχοντα!
Δεν κοιμήθηκα επί 4 ημέρες. Ούτε έκλαψα. Ήμουν ανέκφραστος. Η σιωπή με διακατείχε πλήρως.

Έρχομαι όμως στην ουσία του άρθρου: Ήμουν ήδη Άθεος(τουλάχιστον, γλύτωσε το βρίσιμο σε αντίθετη περίπτωση :P). Το γνώριζαν οι γύρω μου!
Το πρώτο μέλημα της οικογενείας μου ήταν να μάθουμε περί της ασθένειας όσα περισσότερα μπορούμε, από τους ειδικούς Ιατρούς, στο Νοσοκομείο. Αυτό τίποτε άλλο.

Γυρνάω από το Νοσοκομείο, (οι γονείς μου φυσικά είχαν μείνει μαζί με τον αδερφό μου στο Νοσοκομείο) στο σπίτι, μαζί με τη Γιαγιά μου. Δεν άργησαν οι μπηχτές περί της αθεΐας μου να σπάσουν τη σιωπή.

Η Γιαγιά μουρμούρισε: «Τιμωρία του Θεού, μάθημα σου έδωσε , όπως και σε όλους μας… .Γλιτώσαμε τα χειρότερα τουλάχιστον»

Δεν μίλησα. Δεν είχα όρεξη….

Η Γιαγιά μου προφανώς μιλούσε για τον Θεό Πατέρα Ημών της Ορθοδοξίας. Ξέχασε όμως, να μου πει για μία άλλη ιδιότητα που του αποδίδεται. Ότι συγχωρεί τα πάντα και είναι δίκαιος. Δηλαδή, εάν πήγαινα να εξομολογηθώ και να ανάψω ένα κερί, θα αναιρούσε την «τιμωρία» του;; Πολύ Αμφιβάλλω.

Αργά τη νύχτα, αναλογίζομαι τα «παιδιά» του Θεού, την ανθρωπότητα. Κυριαρχεί το μίσος, ο πόνος, η δυστυχία, η φρικαλεότητα, υπερβολικό κακό, απέραντη αδικία και λίγη ευτυχία.

Κοινοτοπία του κακού σπανιότητα του Καλού!! Πως τα κατάφερε έτσι ο Πανάγαθος;

«Υπαίτιοι για όλα αυτά είναι οι άνθρωποι» διατείνονται οι Θεολόγοι.

Ποιος όμως -υποτίθεται- δημιούργησε τον άνθρωπο; Ένας τέλειος που συναίνεσε να φτιάξει ατελή όντα; Κι αν είναι έτσι, γιατί δεν πέτυχε καλύτερη έστω αναλογία μεταξύ καλού και κακού;;


Και όλα τα δεινά που ταλανίζουν την ανθρωπότητα χωρίς να ευθύνεται εκείνη στο ελάχιστο; Παιδιά που πεθαίνουν από αρρώστιες, από την πείνα, άνθρωποι προσβάλλονται από τον καρκίνο, το Aids, και τόσες άλλες αρρώστιες; Προς τι αυτή η δυστυχία;

Ως γνωστόν, ο Θεός κατά τους Θεολόγους, είναι πανταχού παρών. Ας το δεχτώ, αξιωματικά έστω για μία στιγμή, γράφοντας το εν λόγω κείμενο… Πανταχού παρόν επίσης είναι και το κακό στον κόσμο, και μάλιστα με αποδείξεις, με γεγονότα. Μάλλον, απογυμνώθηκε από την παντοδυναμία του ο «Πατέρας» της ανθρωπότητας, άρα δεν είναι Θεός. Κακός, είναι!

Υπάρχει τόσο κακό, άδικο, φρίκη, και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό, που καθιστά ασύμβατη την έννοια ενός Τέλειου και Πανάγαθου δημιουργού!

Παραθέτω ένα εξαιρετικό ποίημα του Λουκρήτιου:

«Η Ζωή είναι πολύ δύσκολη, η ανθρωπότητα πολύ αδύναμη, η εργασία πολύ εξαντλητική, οι ηδονές πολύ μάταιες ή σπάνιες, ο πόνος πολύ συχνός και πολύ φρικτός, η τύχη πολύ άδικη ή πολύ τυφλή για να πιστεύουμε ότι ένας τόσο ατελής κόσμος έχει Θεϊκή προέλευση»

Δεν αντιλέγω, πλέον συνηθίσαμε την ασθένεια του μικρού και επιστρέψαμε στους φυσιολογικούς ρυθμούς της ζωής μας. Αλλά το περσινό καλοκαίρι θα μείνει χαραγμένο για πάντα στη μνήμη μου.

Τελικό, προσωπικό συμπέρασμα: Διαβάζουμε στη Γένεση: «Και είπεν ο Θεός ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών και καθ’ ομοίωσιν»

Εδώ πρόκειται για σφάλμα. Ας ζητήσει συγγνώμη κάποιος εκ μέρους του. Εξάλλου, πίθηκος ήταν, δεν είχε και μεγάλη ευφυΐα αλλά καλή η προσπάθεια….

Αλλάζω κλίμα και αφιερώνω σε όλα τα παιδιά του κόσμου ένα Ελληνικό Τραγούδι, του Στ. Καζαντζίδη το οποίο αξίζει να ακούσετε όσοι δεν το ξέρετε...

Για τα Παιδιά



Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Η Ιστορία δύο ραβίνων, συσχετίζεται με μία ανθρώπινη αδυναμία!

Απόσπασμα από το βιβλίο «Το πνεύμα του Αθεϊσμού» για την ιστορία δύο ραβίνων:

«..Είναι λοιπόν μία ιστορία ραβίνων που δειπνούν μαζί. Είναι φίλοι. Μπορούν τα πάντα να πουν ο ένας τον άλλον. Συζητούν για την ύπαρξη του Θεού, αργά τη νύχτα. Τελικά, συμπεραίνουν ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Ύστερα πάνε να κοιμηθούν… Ξημερώνει. Ό ένας ραβίνος σηκώνεται, ψάχνει το φίλο του, δεν τον βρίσκει στο σπίτι, βγαίνει στον κήπο, όπου τελικά τον βρίσκει να κάνει τις καθιερωμένες προσευχές. Τον ρωτάει έκπληκτος:

-Μπα στο καλό! Μα τι κάνεις;


Βλέπεις και μόνο σου τις καθιερωμένες προσευχές μου, απαντάει εκείνος.


-Μα, γι’αυτό ακριβώς ξαφνιάζομαι! Φάγαμε τη μισή νύχτα για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχει Θεός και εσύ συνεχίζεις να προσεύχεσαι;;


Και του λέει ο άλλος:


-Τι δουλειά έχει ο Θεός με όλα αυτά;;..»


Ανέκδοτο; Ίσως. Ακούγεται οξύμωρο, θα τολμούσα να πω παράλογο, ανούσιο! Κι όμως. Ή είναι απλά μια ανόητη εβραϊκή ιστορία ή μας διδάσκει κάτι αυτή η ιστορία!

Προσωπικά, δε μου φαίνεται περίεργη, από καμία άποψη! Είναι αντίθετα φυσιολογική. Η ουσία της φαινομενικά αστείας ιστορίας βρίσκεται στις αναρίθμητες και πολυσύνθετες λειτουργίες του ανθρωπίνου εγκεφάλου! Πιθανώς να είναι η δύναμη της συνήθειας ή της αφοσίωσης σε μία παράδοση. Τίποτα λιγότερο ή περισσότερο! Υπάρχουν όμως πολλοί που θα αντικρούσουν το επιχείρημα αυτό. Αν και, έχει κάποια βάση. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος ξεπερνά το ερώτημα «υπάρχει ο Θεός;»

Εξ ορισμού. Έτσι είμαστε! Τώρα, υπό ποια έννοια υπερβαίνουμε το ερώτημα αυτό, είναι κάτι που θα εξηγήσω παρακάτω, και που σχετίζεται με μία φυσική διαδικασία του εγκεφάλου μας!

Ιδεοψυχαναγκασμός! Μία από τις πλέον διαδεδομένες νευρωτικές διαταραχές! Που όμως όταν είναι σε ήπιο στάδιο, δε θεωρείται διαταραχή! Ενδέχεται όμως να εξελιχθεί σε καποιους σοβαρή ασθένεια αλλά και να επιμείνει στον πάσχοντα επί πολλά χρόνια! Βάσει ερευνών υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα διαθέτουν κοντά στα 100,000 άτομα την εν λόγω διαταραχή!

Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής είναι:

Ιδεοληψίες

Σύμφωνα, με την επιστημονική βιβλιογραφία , οι ιδεοληψίες είναι ανεπιθύμητες σκέψεις ή παρορμήσεις που εισβάλλουν επαναληπτικά και επίμονα στο μυαλό ενός ατόμου, χωρίς ο ίδιος να το θέλει!(Εδώ υπάρχει διαφορά από τους φανατικούς μίας ιδέας). Ήτοι, οι σκέψεις αυτές είναι κατά κανόνα ξένες προς την προσωπικότητα του ατόμου που «προσβάλλεται» από αυτές, που κάνει και τον ίδιο να αναρωτιέται ίσως «πως μπορώ εγώ να το σκέφτομαι αυτό;;» Κι όμως η επιμονή και η ικανότητα επανάληψης που σχετίζεται με ένα μέρος του εγκεφάλου τον αναγκάζει να συμφωνεί μαζί με τις ανεπιθύμητες σκέψεις, έστω κι αν δεν το επιζητά ο ίδιος!

Η αντίσταση του ατόμου δεν έχει πάντα αποτέλεσμα(αντιθέτως σπάνια μπορεί να αντισταθεί, ειδικά όταν είναι σοβαρή η εξέλιξη της διαταραχής) ενώ καθώς προχωρεί η διαταραχή μετατρέπεται σε αναγκαία λειτουργία του ατόμου που τη φέρει!

Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, θα περιοριστώ σ αυτό:

Η ανάγκη λόγου χάρη για συμμετρία και τάξη (π.χ. τα πράγματα δεν είναι σωστά τακτοποιημένα στο τραπέζι), επιθετικές και σεξουαλικές σκέψεις/παρορμήσεις (π.χ. Μπορεί να χάσω τον έλεγχο και να επιτεθώ στα παιδιά μου με το μαχαίρι της κουζίνας Μού έρχεται να βρίσω μπροστά του), σκόρπιες λέξεις/φράσεις που επαναλαμβάνονται χωρίς λόγο, μεταφυσικά θέματα, η θεωρητική/ψευδοφιλοσοφική συζήτηση με τον εαυτό για διάφορα θέματα συνήθως άλυτα που ονομάζεται ιδεομηρυκασμός (π.χ. ποιό να' ναι το νόημα της ζωής πώς να είναι άραγε ο θεός' αλλά και πιο πεζά θέματα, όπως ποιό να είναι το όνομα του τάδε κλπ)

Όπως βέβαια και πολλά άλλα.

Ως άμεσο επακόλουθο των ιδεοληψιών, εμφανίζονται στα εν λόγω άτομα οι ιδεοψυχαναγκασμοί οι οποίοι δημιουργούνται από τον εγκέφαλο του ατόμου ούτως ώστε να αντιμετωπίσει –αναποτελεσματικά θα έλεγα- τις ιδεοληψίες και το άγχος που αυτές προκαλούν.
Ουσιαστικά, πρόκειται για καταναγκασμό, το άτομο νιώθει ότι πρέπει, επιβάλλεται να προβεί σε μία τέτοια πράξη ούτως ώστε να απελευθερωθεί έστω και προσωρινά από το άγχος της ιδεοληψίας!! Οι επαναληπτικές συμπεριφορές είναι κάτι που διαχωρίζει τα άτομα που τις πράττουν από τους υπόλοιπους καθώς απαιτούν πολύ χρόνο!

Ένα παράδειγμα απλό: Κάποιος μπορεί να χρειάζεται να ελέγξει 100 φορές την πόρτα του εάν έκλεισε πριν φύγει!! Υπάρχουν και πιο ακραία παραδείγματα, δεν είναι ο στόχος μου αυτός.

Ευνόητα, ανάλογα με την ιδεοληψία προκύπτει και το είδος του καταναγκασμού. Γενικά, ισχύει:

«.Οι πάσχοντες έχουν πλήρη αίσθηση της πραγματικότητας, γνωρίζουν την ματαιότητα αυτών που σκέφτονται και κάνουν είναι όμως παγιδευμένοι στα δίχτυα μιας αρρώστιας που σε πολλές περιπτώσεις δεν γνωρίζουν ούτε την ύπαρξή της..(Πέτρος Σκαπινάκης ψυχίατρος, απόφοιτος της Ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτωρ ψυχιατρικής στη σχολή της Ουαλίας)..»

Έτσι το πρόβλημα έγκειται στο ότι τα άτομα αυτά προσαρμόζονται με την πάθηση, και εγκλωβίζονται σε ένα φαύλο κύκλο ανούσιων σκέψεων και συμπεριφορών!

Δεν σχετίζεται ουδόλως με την τρέλα, το παράλογο ή την σχιζοφρένεια! Επιστημονικά τεκμηριωμένο! Είναι τελείως διαφορετικές καταστάσεις- περιπτώσεις!

Χαρακτηριστικά τα λόγια του Πέτρου Σκαπινάκη(ψυχίατρος)

«Μερικές φορές κάποιες ιδεοληψίες έχουν τέτοιο παράξενο περιεχόμενο που οι πάσχοντες μπορεί να το ταυτίζουν με το παραλήρημα ενός ατόμου με σχιζοφρένεια. Ωστόσο το χαρακτηριστικό του παραληρήματος δεν είναι τόσο το αλλόκοτο του περιεχομένου αλλά μάλλον το γεγονός ότι ο πάσχων έχει ακλόνητη βεβαιότητα για την αλήθεια του. Αντίθετα, στις ιδεοληψίες ο πάσχων γνωρίζει το παράδοξο αυτού που σκέφτεται, απλώς νιώθει αναγκασμένος να το σκέφτεται. Αυτό είναι πολύ διαφορετικό από την 'τρέλα'.»

Οι έρευνες τείνουν να συγκλίνουν στο γεγονός ότι στους πάσχοντες το τμήμα του εγκεφάλου του κοχγομετωπιαίου φλοιού (υπεύθυνος για την αντίληψη του φόβου και του κινδύνου) παρατηρείται έντονη δραστηριότητα, διαφορετική από εκείνων των ατόμων που δεν πάσχουν από αυτό. Από εκεί βεβαίως, ξεκινάει και η διαφορετική επεξεργασία των πληροφοριών που εισέρχονται στον εγκέφαλο ενός πάσχοντα εν σχέσει με ένα φυσιολογικό άτομο!

Δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση.

Περιέγραψα μία από τις πιο πολυσύνθετες εγκεφαλικές δυσλειτουργίες, που εμφανώς συσχετίζονται σε κάποια άτομα και με τη Θρησκεία ή τον Θεό! Και δεν είναι παράλογοι! Είναι καταναγκασμένοι εκ των έσω! Ανάλογα με τη σοβαρότητα βέβαια καθώς, εάν είναι έντονη η διαταραχή χρήζει φαρμακευτικής βοήθειας ο πάσχοντας!

Ένα ποσοστό πολύ μικρό, μίας μορφής ιδεοψυχαναγκασμού διαθέτουμε όλοι οι άνθρωποι, πράγμα που δείχνει ότι δεν είναι πάντοτε αρνητικός στη ζωή μας. Αλλά σε κάποιες περιπτώσεις όμως γίνεται σοβαρή και ανυπόφορη η διαταραχή.

Και το σημαντικότερο της υπόθεσης: Η συγκεκριμένη νευρωτική διαταραχή δεν προέρχεται από τα βιώματα του ανθρώπου αλλά από βιολογικούς παράγοντες κατά κύριο λόγο, και δευτερευόντως από ψυχολογικούς!!!


Κάτι που στη προκειμένη περίπτωση αντικρούει όσους αποδίδουν τη θρησκευτικότητα πάντοτε από τη παιδική ηλικία και την πλύση εγκεφάλου που έχουν υποστεί από τα κονωνικά πρότυπα, καθώς αυτό ισχύει μόνο σε όσους δεν πάσχουν από αυτή την ασθένεια, η οποία καμιά φορά είναι κρυμμένη, και δεν γνωρίζουν την ύπαρξη της ούτε τα ίδια τα άτομα που την φέρουν( 30% των περιπτώσεων εμφανίζεται κατά την παιδική ηλικία!)!

Ποτέ δε θα διαβάσετε στο μπλόγκ μου για «σκάνδαλα» της εκκλησίας! Γνωρίζω, ότι ως όργανα εξουσίας πολύ συχνά είναι εγκληματικές και απεχθείς, και έχουμε να την καταλογίσουμε πολλά. Το αφήνω για τους άλλους.

Είμαι υπέρ της Θεωρητικής σκέψης. Διότι όλα αυτά δεν άπτονται της ουσίας του ερωτήματος για το αν υπάρχει θεός η όχι! Δείχνει απλούστατα το τι είναι ο άνθρωπος, πολύ μέτριος.

Όπως έλεγε ο Πασκάλ η αθλιότητα του ανθρώπου μου φαίνεται πολύ περισσότερο ασύμβατη με τη Θεϊκή του προέλευση από ότι το μεγαλείο του με τη φυσική του προέλευση!!

Κλείνοντας, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι η ανεκτικότητα είναι πολυτιμότερη από τις διαφωνίες μας. Όσο μαθαίνω τη ζωή και εμένα τόσο λιγότερο πιστεύω στον Θεό, και αυτό αποδεικνύεται όταν γνωρίζω και τους υπόλοιπους!
Θεός είναι εκείνος που θα καταφέρει να αγαπήσει περισσότερο και να πληγωθεί λιγότερο.

Άνθρωπος που έχει μία ιδέα για το τέλειο, μόνο που το τέλειο, είναι ατελές, διότι προέρχεται κι αυτό από τον άνθρωπο!

Πηγή: Πέτρος Σκαπινάκης ψυχίατρος

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

Μητροπολίτης, αναστατώνει την Ορθοδοξία, με την πρόταση του!!

Είμαι υπέρ της προόδου. Έστω και όταν μιλάμε για ένα κλειστό σύστημα πεποιθήσεων και δοξασιών βασισμένο αποκλειστικά σε δόγματα μη αναστρέψιμα όπως είναι εξ ορισμού η Θρησκεία.

Η είδηση που έρχεται να ταράξει τους συντηρητικούς κύκλους της Ορθοδοξίας είναι ο Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως και Πραιτωρίας του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας κ. Σεραφείμ ο οποίος δήλωσε ότι θα πρέπει επιτέλους να τεθεί επί της ουσίας το θέμα της χειροτόνησης των γυναικών!!

Ουσιαστικά ζητά την έναρξη ενός διαλόγου ούτως ώστε το θέμα αυτό να διευθετηθεί στο πλαίσιο της ισότητας των δύο φύλων!

Και εις ανώτερα!

Περισσότερα εδώ: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=55108

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

Η αθεΐα τελικά δεν διαφέρει και πολύ από την απόλυτη σιωπή και την ταπεινοφροσύνη…

Σκέψεις από το αισθητό τίποτα του μυαλού μου. Σωματίδια σκέψεις αίφνης δημιουργήθηκαν. Δε μπορώ παρά να ακολουθήσω τους νόμους που τα διέπουν.
Είμαι ταυτόχρονα στο χωροχρόνο του όλου, δεν υπάρχει ούτε χτες ούτε αύριο. Είμαι εδώ απλά.

Ο εγκέφαλός μου αδυνατεί να κατανοήσει ξαφνικά την πραγματικότητα. Αμύνεται. Μετατρέπεται σε μαθηματική μηχανή. Αμέσως, ταξιδεύω στο 4διάστατο χώρο του σύμπαντος.
Καθώς ταξιδεύω, οι μαθηματικοί υπολογισμοί του μεταμορφωμένου εγκεφάλου μου είναι αναρίθμητοι αλλά και συγκεχυμένοι. Ψάχνουν το απόλυτο του μυστηρίου του κόσμου!

Νιώθω χαρούμενος. Θα ανακαλύψω αυτό το μυστικό της δημιουργίας που μας περιβάλλει.

Ακόμα δεν έχω εντοπίσει κάτι, είμαι σε τελείως άγνωστο μέρος, δεν κατανοώ τίποτα απολύτως με τις αισθήσεις μου, είμαι ναρκωμένος. Μόνο με μαθηματικά και σχέσεις.

Απερίγραπτο το δέος που νιώθω. Οι μαθηματικές μου αναλύσεις ανιχνεύουν το απόλυτο. Οι μαθηματικοί υπολογισμοί του αισθητού τίποτα κατέληξαν στο αποτέλεσμα των εξισώσεων και των σχέσεων. Εκστασιάζομαι! Όλα με οδηγούν στο απόλυτο, επιτέλους.

Μέσω αυτών λοιπόν πλησιάζω σε έναν άλλο κόσμο. Μία άλλη ζωή. Θα έλεγα μία άλλη ανθρωπότητα, ναι αυτό είναι, είμαι σίγουρος. Εντόπισα μία διαφορετική γη. Τα κύρια χαρακτηριστικά της οποίας είναι όπως ακριβώς της «δικής» μας!

Με καταλαμβάνουν διάφορα συναισθήματα, θα έλεγα, όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, γίνονται ένα με τον εαυτό μου. Δεν αρκούν όμως.

Προσεχτικά, πλησιάζω κοντά και αρχίζω να παρατηρώ τον αλλιώτικο κόσμο, όπως οι επιστήμονες ένα καιρικό φαινόμενο.

Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι είναι αντίγραφα μας, οι κάτοικοι του πλανήτη του μυστηρίου. Είναι ίδιοι με εμάς, τουλάχιστον εξωτερικά.

Αμέσως όμως αντιλαμβάνομαι όσο μπορώ βέβαια, το ότι είναι κατά πολύ ανώτεροι από εμάς. Διαθέτουν απίστευτη τεχνολογία, δεν την κατανοώ, εδώ κυριαρχεί η εξόχως προηγμένη επιστημονική και τεχνολογική κυριαρχία. Τους θαυμάζω, το λιγότερο.
Από τα λίγα που μπορώ να κατανοήσω είναι ότι αυτός ο κόσμος δεν χωρίζεται σε έθνη, είναι «ένας». Ενώ παράλληλα δεν υπάρχουν Θρησκείες, εκκλησίες , ανούσιες φιλοσοφίες κ.α.

Αυτό νομίζω ότι εξηγείται: Η επιστημονική τους πρόοδο ήταν τέτοια, που εξαφάνισε τις Θρησκείες τους, μα πως τα κατάφεραν;; Αναρωτιέμαι. Κατευθείαν, αναλογίζομαι ότι εδώ η βιολογική εξέλιξη πρέπει να υπήρξε τέλεια, βάσει του ότι είμαι στο κέντρο του μυστηρίου!

Προίκισε την ανθρωπότητα αυτή με τεράστια, απερίγραπτη ευφυΐα, μοιάζουν τέλειοι.
Μα, πως γίνεται εδώ η φυσική-βιολογική εξέλιξη να υπήρξε τέλεια, ενώ σε μας όχι;; Ήταν από τις κύριες απορίες που με ταλάνιζαν.


Δεν μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους. Ο εγκέφαλός μου είναι τόσο ατελής που μόνο να παρατηρεί και να επεξεργάζεται κάποια πράγματα τα οποία όμως τα συνδέει με αυτά που ήδη επεξεργάστηκε όταν ήμουν στη γη. Προσομοίωση. Τίποτε άλλο.

Δεν είναι όμως και απαραίτητο, αναλογίζομαι. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Αυτοί πρέπει να απέδειξαν την ανυπαρξία του Θεού!! Αλλιώς δεν εξηγείται. Απίστευτο.

Από τι βλέπω η καθημερινότητα τους αν και πολύ πιο εύκολη από τη δική μας, δεν είναι δα και τόσο διαφορετική. Έχουν τα δικά τους πολιτικά, κοινωνικά συστήματα, οι άνθρωποι κατά βάση κάνουν ότι κάνουμε και εμείς !! Δεν είναι Θεοί!

Κι όμως!

Δεν ξέρω πόσος χρόνος πέρασε που τους παρατηρώ και τους περιεργάζομαι. Δεν υπάρχει εδώ η αίσθηση του χρόνου. Ίσως ναι είμαι εδώ 1 δευτερόλεπτο ίσως και αιώνες….

Μέσα στη σύγχυση του εγκεφάλου μου, διαπιστώνω αίφνης κάποιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο «τέλειος» πολιτισμός τους! Πρόκειται για κοινωνικό από τι κατάλαβα. Μία μειοψηφία ατόμων εκείνου του πολιτισμού, διαφέρει ως προς τις απόψεις για το σύμπαν εν σχέσει με την επικρατούσα άποψη.
Οι εν λόγω κάτοικοι εμφορούνται από έντονες επιθυμίες που τους κάνουν να συγχέουν τη γνώση με την επιθυμία τους. Συνεπώς, αντικρούουν όλες τις επιστημονικές ανακαλύψεις του πολιτισμού τους!!

Ο εγκέφαλος μου άμεσα συνδέει το γεγονός αυτό με την εμπειρία μου, και αποδίδει σε εκείνη τη μειοψηφία ότι εμφανίζει σημάδια Θρησκευτικότητας. Αυταπατώνται, ότι υπάρχει αιώνια ζωή και μία Θεία πρόνοια!

Συνταράσσουν όλοι την κοινωνία. Απογοητευμένος παρατηρώ ότι κάποιοι – αν όχι οι περισσότεροι- εναντιώνονται στις «αυταπάτες» εκείνων των ανθρώπων που δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τη βία, ή έστω να τους αποκλείσουν από την κοινωνία, καθότι θεωρούνται παράλογοι και επικίνδυνοι! Θεωρείται γενικά ότι η θρησκευτικότητα των ολίγων εξευτελίζει τον πολιτισμό τους, και πράττονται τα αδύνατα δυνατά ώστε να τους περιορίσουν και εν γένει να τους θέσουν περιορισμούς στην έκφραση των απόψεων τους δια των νόμων!!

Σκέφτομαι: Μα, είναι τόσο φυσιολογικοί άνθρωποι στην καθημερινότητα τους, γιατί αντιμετωπίζονται έτσι επειδή έχουν κάποιες επιθυμίες (έστω και ασύμβατες με την κοσμοθεωρία) από τους υπόλοιπους στο πλαίσιο ενός υπέρμετρα αναπτυγμένου επιστημονικού πολιτισμού;;

Τελικά δεν είναι τέλειο το μέρος. Γι αυτό και ο εγκέφαλός μου άρχιζε να συνειδητοποιεί κάποια γεγονότα, που στην αρχή, λόγω τους δέους δεν μπορούσε.
Μήπως είναι θύματα αυτοί οι «ιδιαίτεροι» κάτοικοι των ελαχίστων λαθών της βιολογικής εξέλιξης του εν λόγω πλανήτη;; Κι αν είναι έτσι οι υποτίθεται ευφυείς κάτοικοι γιατί δεν το κατανοούν και τους περιορίζουν με κάθε τρόπο -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που δείχνουν να είναι μαζί τους;;;

Τα συναισθήματα μου αρχίζουν να διαχωρίζονται, ο εγκέφαλος μου πλέον κατανοεί, διακρίνει ότι οι άνθρωποι εκείνοι είναι ανώτεροι από εμάς τεχνολογικά, αλλά τα συναισθήματά, η συμπεριφορά και εν γένει ο τρόπος δράσης τους, λειτουργούν παρομοίως με το δικό μας κόσμο! Διακατέχονται κι αυτοί από φοβίες, μίσος, μνησικακία, φιλοδοξίες, ματαιοδοξία, φανατισμό, αγάπη, συμπόνια, ευτυχία και όλα τα ανθρώπινα που ήδη γνωρίζω!

Απογοητεύομαι. Φαινομενικά ήταν τέλειοι, αλλά αποδείχθηκαν τόσο ατελείς! Κρίμα.
Το μυστήριο μας περιβάλλει όλους και δεν δυνάμεθα να το ανακαλύψουμε τελικά.
Πάλι με ξεγέλασε ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Νόμιζα ότι έβλεπα το απόλυτο, αλλά εν τέλει ήταν ο ίδιος που είχε ήδη σχηματίσει ως «απόλυτο».

Για το σύμπαν δεν ήταν παρά ένα αισθητό τίποτα, στο οποίο εμφανίζονται σκέψεις και το ντύνουν με λέξεις, για λίγο. Σβήνουν μετά. Η Σιωπή κυριαρχεί.

Υποκλίνομαι σ αυτήν και ζω περισσότερο!

Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

Έρχεται ισχυρός καύσωνας το επόμενο Σ/Κ!

Πέρα του προβλήματος της Νέας Γρίπης, υπάρχει και η ζέστη. Από αύριο Δευτέρα αλλά και την Τρίτη η θερμοκρασία αναμένεται να πέσει και να επανέλθει στα φυσιολογικά επίπεδα για την εποχή.

Να το χαρούμε!

Το κυκλοφοριακό καθεστώς της ατμόσφαιρας θα ευνοήσει την «επέκταση» της Σαχάρας προς την κέντρο-ανατολική Μεσόγειο, οπότε από την Τετάρτη(22-7) προοδευτικά και από τα δυτικά της χώρας αναμένεται άνοδος της θερμοκρασίας.
Μέχρι την Παρασκευή(24-7) η άνοδος της θερμοκρασίας, θα είναι μεν αισθητή αλλά δε θα προκαλεί και ιδιαίτερη εντύπωση, θα είναι παρόμοια με την σημερινή ημέρα.

Το επόμενο όμως Σ/Κ μία εξαιρετικά θερμή αέρια μάζα θα ανεβάσει τη Θερμοκρασία περαιτέρω με συνέπεια σε πολλές περιοχές της ηπειρωτικής χώρας να αγγίξει τους 40-42 βαθμούς!!!

Ευτυχώς σημάδια υποχώρησης του καύσωνα διαφαίνονται από τη Δευτέρα(27-7) και από τα βόρεια.

Η Νέα Γρίπη, έργο του "αντίχριστου";

Ανησυχητικές διαστάσεις ενδέχεται να λάβει η Νέα Γρίπη, σύμφωνα με τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας, ειδικά από τον Σεπτέμβρη και έπειτα.

Αν και η εξάπλωση της Γρίπης είναι επικίνδυνη, το γεγονός ότι διάγουμε καλοκαίρι επιβραδύνει τη δυνατότητα προσβολής μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Όμως όπως προανέφερα, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις σοβαρό είναι το ενδεχόμενο εξάπλωσης μίας πανδημίας προς τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο. Οι επιστημονικές έρευνες και μελέτες πάντως συνεχίζονται αδιαλείπτως επί του θέματος.
Τα μέτρα προφύλαξης είναι γνωστά. Όλοι γνωρίζουμε τα βασικά μέτρα για την προστασία της υγείας μας.

Σε περίπτωση όμως που τα πράγματα χειροτερέψουν –πράγμα καθόλου απίθανο- ίσως τα μέτρα από πλευράς της κυβέρνησης να είναι αυστηρά, όπως το κλείσιμο των σχολείων καθότι τα παιδιά κατατάσσονται στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού!

Στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, επίσης, ανήκουν και οι ηλικιωμένοι, οι οποίοι προφανώς δεν πηγαίνουν σχολείο αλλά πηγαίνουν συνήθως στην Εκκλησία.

Λέτε, να κλείσει ο «Οίκος του Θεού» εξαιτίας μίας γρίπης;; Κάτι διαβολικό υπάρχει στην όλη κατάσταση, οι κύκλοι του «αντίχριστου» βάλθηκαν να απαγορέψουν στους ανθρώπους τη Θεία Λειτουργία με κάθε τρόπο…..

Ζούμε στα έσχατα χρόνια!

Πρόταση: Μακριά από ηλικιωμένους και Παπάδες. Καλού κακού.

Πηγές:

http://news.ert.gr/el/24914-prolipsi-kai-emboliasmos.htm

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=279089&dt=18/07/2009

http://www.ant1online.gr/Society/General/Pages/20097/ac9c1d63-97ce-4c48-9327-e156011d9c99.aspx

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Χριστέ άλλα είπες σ΄ανθρώπς...

Ως γνωστόν, ο Ιησούς κατά κύριο λόγο δίδαξε την αγάπη προς τον συνάνθρωπό μας. Αλλά υποσχέθηκε κιόλας την αιώνια ζωή σε όσους ακολουθήσουν τον «δρόμο» του κυρίως μέσω των μαθητών, αποστόλων και οπαδών του.
Πολλά έχουν ειπωθεί περί αυτού, αλλά νομίζω ότι ένας Θεός Πανάγαθος θα τα είχε καταφέρει καλύτερα. Είμαι σίγουρος. Καμιά φορά όμως, ο καλύτερος τρόπος για να το καταδείξεις αυτό δεν είναι τα λόγια, αλλά η μουσική και οι απλοί στίχοι, που όμως τόσο ωραία αποτυπώνουν το πρόβλημα του «κακού» στον κόσμο, ασύμβατο με τις Θεολογικές απόψεις.

Έτσι λοιπόν, παραθέτω το εν λόγω ποντιακό τραγούδι το οποίο ερμηνεύει ο Στέλιος Καζαντζίδης(Χριστέ άλλα είπες σ΄ανθρώπς):





Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

Οι πολιτισμικές βάσεις του ανθρώπου!

Είναι επιτακτική μία γενική αναδρομή ιστορική του ανθρώπου για να κατανοήσουμε πλήρως στο τι τελικά δημιούργησε τα διάφορα πολιτιστικά ρεύματα, και που μέσω αυτών πολλές φορές μιλάμε για την αθεΐα ή τη Θρησκεία. Το παρόν άρθρο πραγματεύεται λοιπόν την ανάπτυξη των κύριων πολιτιστικών ρευμάτων που σχημάτισε ο άνθρωπος, ούτως ώστε να αντιμετωπίσει το άγνωστο της ζωής του. Το μυστήριο του είναι.

Η ανάπτυξη ενός πολιτιστικού ρεύματος είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας του ανθρώπου να υπερβεί και να τιθασεύσει τριών ειδών φόβους του, οι οποίοι είναι άμεσα εξαρτώμενοι μεταξύ τους και που προκύπτουν από τρείς πραγματικότητες.

Ποιοι είναι τελικά οι τρείς βασικοί φόβοι του ανθρώπου;

Ο πρώτος φόβος είναι η φυσική ανάγκη του ανθρώπου για να επιβιώσει, η οποία συμπεριλαμβάνει διάφορους επιμέρους φόβους και ανησυχίες, όπως η συνεχής προσπάθεια εξεύρεσης τροφής και νερού για την βιολογική επιβίωση του, όπως επίσης και τον φόβο της άσκησης εξουσίας και βίας από τον ισχυρότερο στον αδύναμο!
Το σύνολο των ανωτέρων φόβων οδήγησε τον άνθρωπο να αναπτύξει την έννοια της κοινωνικής ζωής, απ την οποία αναπτύχθηκε καταφανώς η κοινωνική φιλοσοφία.

Διαγραμματικά θα έλεγα ότι διατυπώνεται κάπως έτσι: κοινωνική φιλοσοφία<< κοινωνικό σύστημα<< πολιτικό σύστημα. Έτσι δημιουργήθηκε το πρώτο πολιτιστικό ρεύμα.

Ο δεύτερος κύριος φόβος του ανθρώπου προέρχεται από το φυσικό περιβάλλον, όπου η βίαιη δράση του κατά καιρούς όπως οι ηφαιστειακές εκρήξεις, τα έντονα καιρικά φαινόμενα, οι σεισμοί, το μυστήριο του σύμπαντος κ.α. επηρέασαν τον άνθρωπο τόσο στο επίπεδο της φυσικής του επιβίωσης όσο και στο επίπεδο του μεταφυσικού και ψυχολογικού δέους που αυτά ευνόητα δημιούργησαν.
Τον τρόμο που προκαλούν στο άνθρωπο τα βίαια και ακραία φαινόμενα του φυσικού περιβάλλοντος, ο άνθρωπος επιχείρησε να τα υπερβεί μέσω της γνώσης!
Ήτοι, κατέστη ιδιαίτερα επιβεβλημένο το γεγονός της διερεύνησης όλων των αιτιών που δημιουργούν αυτά τα φαινόμενα και τον φοβίζουν!

Έτσι η γνώση σχημάτισε την επιστημονική κοσμοθεωρία<< την επιστήμη<< τεχνολογία!

Τέλος, ο τρίτος φόβος του ανθρώπου είναι ομολογουμένως ο μεταφυσικός! Είναι εκείνος ο φόβος που προέρχεται από κάποια γεγονότα ή φαινόμενα τα οποία ξεφεύγουν από την ανθρώπινη λογική, δεν βασίζονται στην εμπειρία των αισθήσεων, και έτσι εισέρχεται η έννοια του ανεξήγητου, του άγνωστου.

Στο πλαίσιο αυτού λοιπόν κάποιες φορές ο μεταφυσικός φόβος προκάλεσε στον άνθρωπο ανεξέλεγκτο δέος ή και παράλογο που σε κάποιες περιπτώσεις υπονόμευσαν έως και διέλυσαν τις κοινωνικές δομές αλλά και την επιστημονική σκέψη. Το αποτέλεσμα αυτής της αίσθησης είναι η θρησκευτικότητα ή η εσωτερική φιλοσοφία που προσπάθησε να ερμηνεύσει αυτό τον μεταφυσικό φόβο του ανθρώπου, με πρωτεύοντα αυτόν του Θανάτου.

Συνεπώς, γεννήθηκε η εσωτερική φιλοσοφία<< θεολογία << θρησκεία. Εν ολίγοις, το πολιτιστικό ρεύμα του ανθρώπου συγκροτείται από τα εξής:

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΡΕΥΜΑ

Κοινωνική φιλοσοφία=Κοινωνικά συστήματα=Πολιτικό σύστημα

Επιστημονική κοσμοθεωρία=Επιστήμη=Τεχνολογία

Εσωτερική Φιλοσοφία=Θεολογία=Θρησκεία

Σε τελείως θεωρητικό επίπεδο όλα αυτά καθότι γνωρίζουμε ότι ανάλογα με τις διάφορες κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν, πολλές φορές οι δομές ενός πυρήνα εκ των τριών πολιτιστικών ρευμάτων κυριαρχούν επί των άλλων, με συνέπεια να ευνοείται ο πλήρης διαχωρισμός του γενικού πολιτιστικού ρεύματος!

Για να γίνω πιο κατανοητός, αρκεί να αναφέρω ότι σε περίπτωση λόγου χάρη που κυριαρχούν οι δομές του πρώτου(της κοινωνικής φιλοσοφίας) τότε ονομάζουμε το ρεύμα Διοικητικό αντίστοιχα προκύπτουν και τα υπόλοιπα, θετικιστικό ρεύμα και το θεοκρατικό.

Ξεκινώντας από το θετικιστικό ρεύμα, αυτονόητα βασίζεται στην κοσμοθεωρία της επιστημονικής θεώρησης των πραγμάτων, ένα τέτοιο ρεύμα επιχείρησε να κυριαρχήσει μετά το 1600 κατά την περίοδο των μεγάλων επιστημονικών ανακαλύψεων στηριζόμενο στον ορθολογισμό και στη φύση(υλισμός).

Σύμφωνα λοιπόν με αυτήν την πραγματιστική αντίληψη, πραγματικό άρα και υπάρχον είναι μόνο ότι αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινες αισθήσεις και η κοινή λογική, δηλαδή ο υλισμός, ο οποίος όμως θεμελιώθηκε στην ευκλείδεια γεωμετρία και στην νευτώνεια φυσική, που σήμερα γνωρίζουμε ότι δεν δύνανται να ερμηνεύσουν το σύμπαν. Κατά αυτό το ρεύμα λοιπόν, προτάσσεται η παντοδυναμία της ύλης.

Η αντίληψη αυτή θα έλεγα αναστάτωσε και ανησύχησε τον πυρήνα του πολιτιστικού ρεύματος της εσωτερικής φιλοσοφίας(Θεολογία), ενώ παράλληλα δημιουργήθηκε μία κοινωνική συνείδηση ότι αρκεί να κάνουμε τα πάντα για να έχουμε εν ζωή, εφόσον δεν υπάρχει η μεταθανάτια!

Το διοικητικό πολιτιστικό ρεύμα είναι αποτέλεσμα της επικράτησης του έναντι των άλλων δύο, κύριο χαρακτηριστικό του είναι να καταργεί κάθε ανθρώπινο φόβο, εκτός αυτού της επιβίωσης, όπου όλοι σύμφωνα με το εν λόγω φιλοσοφικό ρεύμα θα πρέπει να ζούνε αρμονικά και ορθολογιστικά, θεραπεύοντας τον φόβο της επιβίωσης με το δίκαιο και την σωστή διαχείριση των πόρων ενώ παράλληλα απορρίπτει κάθε μεταφυσική ερμηνεία των πραγμάτων, εξ ορισμού.
Υπό το πρίσμα αυτού του ρεύματος, της κοινωνικής φιλοσοφίας και των παραγώγων της, η επιστήμη απλά αποτελεί ένα όργανο για την εξυπηρέτηση των αναγκών του ανθρώπου ή εργαλείο απόρριψης κάθε θεολογικής-μεταφυσικής ερμηνείας.


Στο τελευταίο, το Θεοκρατικό πολιτιστικό ρεύμα είναι το αποτέλεσμα του γιγαντισμού των διοικητικών θρησκευτικών δομών(άσκηση εξουσίας), στο οποίο οι ανθρώπινοι φόβοι που ανάφερα προηγουμένως τυγχάνουν μιας θρησκευτικής-θεολογικής ερμηνείας.
Στο πλαίσιο αυτού του ρεύματος, η κοινωνική φιλοσοφία και η επιστήμη δεν έχουν δικαίωμα να αμφισβητήσουν τις θεμελιώδεις αρχές του , παρά μόνο υπό την προϋπόθεση να αποδέχονται άκριτα όλες τις έννοιες, αρχές και εν γένει θεωρίες που αυτό παράγει δια της εξουσίας και της επιβολής. Ουσιαστικά, η κοινωνική φιλοσοφία αλλά και η επιστήμη σε αυτό το ρεύμα καταργούνται και είναι απλά όργανα της Θεολογίας και κατ’ επέκταση της θρησκείας.

Επί παραδείγματι, Θεοκρατικά μπορούν να χαρακτηριστούν σχεδόν όλα τα αρχαία κοινωνικά σύστημα (Αίγυπτος, Βαβυλώνα, ο πολιτισμός των Μάγια κ.α.) ενώ και ο δυτικός πολιτισμός κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα υπήρξε Θεοκρατικός.

Την πολιτιστική κυριαρχία του θεοκρατικού συστήματος ήρθε να ανατρέψει ο Ελληνισμός(επιστροφή στη φιλοσοφία και την ελευθερία) αλλά και η χριστιανική διδασκαλία(στα χαρτιά τουλάχιστον) αποδίδοντας τα του θεού τω Θεό και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι ! Έτσι ο συνδυασμός αυτών(ελληνισμού και κάποια στοιχεία της χριστιανικής διδασκαλίας) αποτέλεσαν το ιδεολογικό υπόβαθρο του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού.

Περιττό να αναφέρω ότι ο δογματισμός, οι φιλοδοξίες, η ματαιοδοξία, και η μισαλλοδοξία στα διοικητικά του καθενός εκ των τριών πυρήνων πολιτιστικών ρευμάτων, έφερναν πάντα σε σύγκρουση μεταξύ τους για την απόλυτη κυριαρχία του «ευνοούμενου» στην κοινωνία.

Ιδίως, η επιστημονική κοσμοθεωρία βασιζόμενη στη νευτώνεια φυσική υπονόμευσε και αντέκρουσε τις βασικές δομές των θεολογικών αρχών, εφόσον ετίθετο υπό πλήρη αμφισβήτηση ενός αόρατου κόσμου υπαρκτών οντοτήτων, των οποίων υπερασπίζει η Θεολογία, όπως για παράδειγμα οι δαίμονες, τα πονηρά πνεύματα, οι άγγελοι η θεία επιφοίτηση κ.α.

Τα πάντα καθορίζονται από τους νόμους και τις ιδιότητες της ύλης και των κανόνων αλληλεπίδρασης μεταξύ των διαφορετικών και ανεξάρτητων αντικειμένων.(Στρ. Θεοδοσίου, για την νευτώνεια φυσική).


Εξ ορισμού λοιπόν, ήταν αδύνατη η αρμονική συνύπαρξη μεταξύ επιστήμης και θεολογίας αφού εξέφραζαν εκ διαμετρικά αντίθετες απόψεις. Προκειμένου να μην γνωστοποιηθεί η σύγκρουση των 2 στο ευρύ κοινό εφευρέθηκε η ανεξαρτησία της γνώσης, έτσι σύμφωνα μ αυτήν η επιστημονική γνώση ονομάστηκε ανθρώπινη και το Θεολογικό δόγμα, θεόπνευστη γνώση!!

Με βάση αυτό λοιπόν στο δυτικό πολιτισμό επικράτησε μία φαινομενική ειρήνη μεταξύ των ρευμάτων αυτών, ασχέτως των θεμελιωδών και ριζικών διαφορών τους. Φυσικά, η κατάσταση αυτή δεν επικράτησε για πολύ, οι κύριες διαφορές και συγκρούσεις έγιναν ευρέως γνωστές και έτσι επήλθε η «κατάρρευση» αυτών των πολιτισμικών πυρήνων.

Οι υλιστικές και μηχανοκρατικές καταβολές του δυτικού πολιτισμού επηρέασαν ριζικά τόσο τη δομή των θεολογικών δομών όσο και των κοινωνικών συστημάτων!
Οι θρησκείες και τα δόγματα τα οποία αναπτύχθηκαν στα πλαίσια των δυτικών κοινωνιών, «εκκοσμικεύτηκαν» προσπαθώντας να εναρμονιστούν με την επικρατούσα τότε επιστημονική πραγματικότητα.

Ο χριστιανισμός τότε πολλές φορές γίνεται μιλιταριστικός, ρατσιστικός, εθνικιστικός και βίαιος σε αντίθεση με όλα τα διδάγματα του Ιησού!

Η επιστήμη, παρομοίως γίνεται ωφελιμιστική και κατευθυνόμενη και χρηματοδοτείται μόνον εάν εξυπηρετεί τις φιλοδοξίες των ολίγων!

Βέβαια από τότε τα πάντα έχουν αλλάξει στο επίπεδο της επιστήμης, η θεωρία της σχετικότητας, η κβαντική φυσική, η φυσική των στοιχειωδών σωματιδίων, η φυσική του κενού, οι θεωρίες των χορδών, του χάους και του πληθωρισμού κ.α. ανέτρεψαν εκ βάθους τη μέχρι πρότινος συμπαντική « αλήθεια».

Συνεπώς, η κλασική επιστημονική σκέψη καταρρέει και μαζί της παρασέρνει και τα υπόλοιπα πολιτιστικά ρεύματα που στηριχτήκαν δομικά σ αυτήν.

Η σύγχρονη επιστήμη πλέον διαπίστωσε ότι η νευτώνεια φυσική και η ευκλείδεια γεωμετρία στις οποίες στηρίχτηκε ολόκληρη η κλασική επιστήμη, δεν δύνανται να ερμηνεύσουν το σύνολο του Σύμπαντος και τους νόμους που το διέπουν!

«..Εν ολίγοις κενό δεν υπάρχει πουθενά, είναι το πιο γεμάτο πράγμα μέσα στο σύμπαν, από το αισθητό τίποτα μπορούν να εμφανιστούν πραγματικά σωματίδια ύλης. Τέλος, υπάρχουν στο Σύμπαν περιοχές όπου διακρίνονται ταχύτητες μεγαλύτερες του φωτός, αλλά δεν υποπίπτουν στις ανθρώπινες αισθήσεις.(Στράτος Θεοδοσίου, αστροφυσικός αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών)..»

«..Στο σύμπαν της σύγχρονης επιστημονικής πραγματικότητας το εδώ είναι παντού και το τώρα ταυτίζεται με το χτες και το αύριο. Αποκαλύπτεται επίσης ότι μέσω των αισθήσεων μας και των διάφορων επιστημονικών οργάνων δεν αντιλαμβανόμαστε το σύμπαν όπως είναι πραγματικά, αλλά όπως μπορεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος να το αντιληφθεί! Η περιγραφή(του 4διαστατου) λοιπόν του όλου γίνεται εφικτή μόνο μέσω μαθηματικών σχέσεων. . (Μάνος Δανέζης, επίκουρος καθηγητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών)..»

Οι δραματικές αλλαγές της επιστήμης βρήκε ανέτοιμες τις υπόλοιπες πολιτιστικές βάσεις, οι οποίες χωρίς να έχουν επιτύχει σημαντική εξέλιξη και βασιζόμενες στην κλασική επιστήμη, θεώρησαν ότι η νέα επιστημονική επανάσταση εισέρχεται σε περιοχές δράσης που παραδοσιακά και –αυθαίρετα- βεβαίως θεωρούσαν δικές τους!

Θα ήταν όπως έχω τονίσει και σε άλλα άρθρα μου, θεμιτός ο συμβιβασμός των δύο άλλων πυρήνων του πολιτισμού με τα Νέα Δεδομένα αντί να προκαλούν σύγχυση και να επιδεικνύουν επιθετικότητα!

Και αυτό διότι κακά τα ψέματα, ο ανθρώπινος πολιτισμός διάγει μία περίοδο βαθύτατης κρίσης, οικονομικής, ψυχικής, κοινωνικής που του προκαλούν ή και διογκώνουν τους φόβους που υποτίθεται ότι θα έλυναν τα διάφορα πολιτιστικά ρεύματα.

Κατά τους εν λόγω καθηγητές, η έναρξη ενός διαλόγου μεταξύ επιστήμης και θεολογίας είναι επιβεβλημένη. Και έχουν όντως δίκιο.

Πρέπει να περάσουμε σε μία νέα εποχή όπου θα βασίζεται στις αρχές του ανθρωπισμού, την πίστη στην κοινή ανθρώπινη ιδιότητα ανεξαρτήτως από πολιτιστικές, οικονομικές, φυλετικές, ή εθνικές- θρησκευτικές διαφορές, πρέπει επιτέλους να στηριχτούμε στην ορθολογική οργάνωση της κοινωνίας βάσει της λογικής, της επιστημονικής γνώσης, της αλληλεγγύης των λαών αλλά και της αλληλοβοήθειας.

Θα κλείσω με τον επίλογο του ίδιου του Καθηγητή(Το σύμπαν που αγάπησα ΕΡΤ3) κ. Μ. Δανέζη:

«..Πρώτον, το νόημα της ζωής κρύβεται πίσω από την έννοια της ψυχικής σχέσης με τους άλλους ανθρώπους, και όχι στην απομόνωση του ατομικού ψυχισμού μας.

Δεύτερον, η βιολογική μας ύπαρξη ολοκληρώνεται μέσω της συνύπαρξης με όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής, έθνους, ή θρησκευτικής ομάδας ή και οικονομικών διαφορών.

Τρίτον, θα πρέπει να αντικατασταθεί ο ατομικός λόγος από τον κοινωνικό διάλογο. Το πρόβλημα της ζωής στο πλαίσιο του νέου ρεύματος δεν είναι η απλή επιβίωση, αλλά η ποιοτική συμβίωση, την οποίαν μόνο με την εσωτερική μας αναμόρφωση θα επιτύχουμε..»


Πηγές: Μάνος Δανέζης, Το σύμπαν που αγάπησα, Στράτος Θεοδοσίου

Σάββατο 11 Ιουλίου 2009

Ο Θεός γιατί παίζει κρυφτό;; Ντρέπεται ή διασκεδάζει;


(Ακολουθεί άρθρο «ασυνάρτητο»)


Η πίστη σε οποιαδήποτε θρησκεία είναι ένα δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Το ίδιο βεβαίως και η αθεΐα. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι τίθεται θέμα επιβολής της άποψης ενός πιστού σε έναν άθεο. Το λέω αυτό διότι συνήθως οι άθεοι δεν έχουν ως στόχο να «προσηλυτίσουν» κανέναν με τα επιχειρήματά τους στην αθεΐα, ευνόητα καθότι δεν πρόκειται για θρησκεία, απλά προβάλλουν τους πιθανούς λόγους και αιτίες που χρησιμοποιούν ώστε να μην αποδεχτούν τον «Θεό».

Κάποιοι-αν όχι οι περισσότεροι- πιστοί θεωρούν χρέος τους να πείσουν τους άθεους ότι είναι παραπλανημένοι καθότι θεωρούν πως οι ίδιοι έχουν νιώσει τον Θεό, οπότε δεν τίθεται καν θέμα για τον αν υπάρχει ή όχι, γι αυτούς είναι δεδομένο ότι υπάρχει!!

Σ’ αυτό ακριβώς θα σταθώ στο εν λόγω κείμενο. Στην αδυναμία των εμπειριών. Διότι περί αυτού πρόκειται. Και δεν σας κρύβω ότι εμπειρικά ή πρακτικά αν θέλετε, είναι το ισχυρότερο επιχείρημα για τους άθεους! Δεν πιστεύω στον Θεό διότι απλούστατα δεν τον γνώρισα ή ένιωσα ποτέ μου, δεν έχω καμία εμπειρία περί του θέματος!

Σκεφτείτε το είναι πολύ ισχυρό αυτό το επιχείρημα καθότι θαρρώ πως αν υπήρχε ένα τέτοιο υπερφυσικό ον, θα το βλέπαμε! Έστω, θα το νιώθαμε. Πολλοί κάνουν τα αδύνατα δυνατά να αποδείξουν την ύπαρξη του(θεολόγοι κυρίως) όχι ότι είναι κακοπροαίρετοι, αντίθετα ίσως να το κάνουν για το καλό μας, όπως νομίζουν οι ίδιοι. Δεν λέω, είναι ευγενικοί, αλλά ποιο το όφελος;; Αν ήθελε αυτός ο παντογνώστης και πανταχού παρών να εμφανιστεί θα το είχε κάνει σε χρόνο μηδέν και οι αμφιβολίες μας θα γίνονταν απόδειξη, γεγονός!!

Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται η υπόθεση ενός θεού που δεν θέλει να εμφανιστεί!

Οι θεολόγοι διατείνονται ότι ο θεός κρίνει φρόνιμο να κρύβεται, να είναι διακριτικός, είναι μία από τις χάρες του να μην μας αναγκάζει για τίποτα! Ξεκάθαρα λοιπόν φτάνουμε στο κύριο επιχείρημα που στηρίζει την θεϊκή λεπτότητα!
Ήτοι, οι πιστοί θεωρούν ότι ο Θεός κρύβεται από σεβασμό στην ίδια μας την ελευθερία, και έτσι μας δίνει το προνόμιο να πιστεύουμε ή όχι σ αυτόν!

Η συνηθέστερη εξήγηση δίνεται από τον Καντ στην κριτική του πρακτικού λόγου όπου τονίζει ότι εάν όλοι γνωρίζαμε την ύπαρξη του θεού, θα χανόταν η ηθική μας!
Σύμφωνα με αυτήν την άποψη, όλες μας οι ενέργειες και οι πράξεις θα συντελούνταν υπό τον φόβο και την επιφυλακτικότητα απέναντι στο θεό, τον οποίο θα αντιμετωπίζαμε κατά κάποιον τρόπο ως έναν «υπεραστυνόμο»!
Άρα η ιδιοτέλεια θα ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του ανθρώπου, οπότε για να μην συμβεί αυτό ο Θεός επιλέγει να είναι κρυμμένος ούτως ώστε να μας αφήσει να πράξουμε το σωστό ή όχι από μόνοι μας. Μάλιστα!

Το πόσο ανίσχυρα είναι τα ανωτέρω επιχειρήματα νομίζω ότι είναι εύληπτο στον καθένα μας. Κατ’ αρχήν, με το να θεωρείς την άγνοια ως ελευθερία, είναι κάτι που τουλάχιστον για μένα, είναι ασύμβατο, έως και αδιανόητο!

Αναρωτιέται ο Αντρέ Κοντ- Σπονβιλ (φιλόσοφος): Εφόσον, είναι έτσι τα πράγματα σημαίνει ότι εμείς οι κοινοί άνθρωποι είμαστε πιο ελεύθεροι και από τους προπαγανδιστές ή τους προφήτες του, όπως επίσης από τους μακάριους ή ακόμα και από τον ίδιο τον Θεό(δεν έχει την επιλογή να πιστέψει ή όχι στον εαυτό του!!!)

Πρόκειται σαφώς για μία ισχυρή αντίκρουση στο επιχείρημα των Θεολόγων, διότι δεν μπορεί εμείς οι κοινοί να είμαστε πιο ελεύθεροι από τον Αβραάμ, τον απόστολο Παύλο, τους μακάριους κλπ, είναι καθαρά μία δυσνόητη ιδέα κάτι τέτοιο που δεν έχει καμία απολύτως βάση φιλοσοφική(πολύ περισσότερο θεολογική!).
Αν λάβουμε υπ όψιν μας τον διαφωτισμό που δρα πάντα ενάντια στον σκοταδισμό, αυτό που ελευθερώνει έναν άνθρωπο είναι η γνώση και όχι η άγνοια!! Είναι αυτονόητο. Δεν χρειάζεται καμία επεξήγηση!

Τώρα, σε ότι αφορά τα λεγόμενα του Καντ στα περί «εξάλειψης» της έννοιας της ηθικής, περισσότερο αντικρούει τη θρησκεία παρά την αθεΐα!
Καθώς, στο σημείο αυτό συμφωνούμε απόλυτα και γι αυτό ο παράδεισος και η κόλαση καθίστανται παραμύθια, η έννοια της ηθικής και του καθήκοντος δεν θα έπρεπε να περιέχει τον παράδεισο ή την κόλαση!!

Ένα άλλο επιχείρημα που κρίνω ιδιαίτερα σημαντικό για να μην αποδέχομαι την ύπαρξη του Θεού είναι ότι αυτός ο Μέγιστος, ο παντοδύναμος, ο σοφός και εν γένει ο Πατέρας της ανθρωπότητας, πως είναι δυνατόν να επιτρέπει όλα τα δεινά που συμβαίνουν στον κόσμο και να μην κάνει τίποτα απολύτως;; Ποιος πατέρας δεν θα εμφανιζόταν στα παιδιά του για να τα φροντίσει και να τα προστατέψει(και έτσι να τους δώσει την ελευθερία);; Που βρίσκεται ο Θεός την ώρα που βομβαρδίζονται αθώοι, πεθαίνουν της πείνας άνθρωποι καθημερινώς, και γενικά κυριαρχεί η εξαθλίωση παρά η ευμάρεια;;

Κατά την προσωπική μου άποψη και πάντα αντιμετωπίζοντας το θέμα πρακτικά, είναι το πιο ισχυρό επιχείρημα για να μην αποδέχομαι την ύπαρξη του θεού. Ποτέ δεν τον είδα, ένιωσα ή γνώρισα!

Όσοι τώρα θεωρείτε ότι τον νιώσατε, τι να σας πω, αφού αισθάνεστε καλά έτσι, δεν μου πέφτει λόγος, παρά όμως ότι ο ισχυρισμός σας δεν μπορεί να μεταδοθεί στον καθένα μας, είναι μη ελέγξιμος! Για μας δεν έχει απολύτως καμία αξία, όπως ακριβώς με όσους θεωρούν ότι είδαν φαντάσματα! Νομίζω ότι η αυθυποβολή αλλά και οι δυνατότητες του ανθρωπίνου εγκεφάλου είναι πιο πιθανά από την υπερφυσική ερμηνεία τέτοιων περιστατικών!

Συμπερασματικά, η σιωπή του θεού είναι τουλάχιστον ύποπτη! Και για να είμαστε σοβαροί, έστω και αν μιλάμε θεωρητικά, για ποιο λόγο η σιωπή του σύμπαντος να ονομάζεται θεός;; Προσδίδουμε στο ανεξήγητο ακόμη πιο ακατανόητη ιδέα, τον Θεό!! Διανοητικά δεν στέκει καθόλου….

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Αξίζει να συνεχίσω για όσους ενδιαφέρονται...

"Θα ταξιδεύω στα 200mb,εκεί θα μπορείτε να με βρείτε, όσοι θέλετε...."

Πάντα εκεί είμαι, εκεί ταξιδεύω, αλλά ποτέ δεν έπαψα να γράφω την άποψη μου για τα «επίγεια»!

Στα τελευταία άρθρα, κάποιοι διαφώνησαν κόσμια και με ήθος, άλλοι πάλι προτίμησαν να καταδείξουν την έπαρση τους αλλά και τη μεγαλειώδη βλακεία τους. Αυτούς τους ευχαριστώ περισσότερο. Με έκαναν να αναθεωρήσω κάποια πράγματα.

Εν βρασμώ αποφάσισα να κλείσω το ιστολόγιο αλλά δε νομίζω πως αξίζει κάτι τέτοιο πρώτον στον εαυτό μου αλλά πολύ περισσότερο σ’ εκείνους που σέβονται εμπράκτως την προσπάθεια μου, και που το δήλωσαν είτε προσωπικά είτε δημόσια. Τους ευχαριστώ όλους.

Ειδικά για την ευγένεια τους, τον Κώστα και τον Ροΐδη, ο οποίος μόνο «εμμονές» δεν έχει!!!

Θα συνεχίσω λοιπόν τα ακατανόητα κείμενα μου και σε όσους αρέσουν, και να γι αυτό η φύση παίζει ζάρια, τα πάντα είναι απρόβλεπτα και τυχαία!!

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Θα ταξιδεύω στα 200mb,εκεί θα μπορείτε να με βρείτε, όσοι θέλετε....

Γενικά θεωρώ ότι παρεξηγήθηκα αδίκως από τους περισσότερους, στα τελευταία άρθρα, λίγοι κατανόησαν το τι ήθελα να γράψω, και ειδικά το άρθρο μου περί «δογματικών άθεων» απευθυνόταν σε συγκεκριμένες καταστάσεις -εκ πείρας- και που αποτελούσε προέκταση σε όσους απαξίωσαν αυτό το κείμενο!

Αυτό που μετράει είναι να είμαστε υγιείς και χαρούμενοι!

Σας ευχαριστώ πολύ που ασχοληθήκατε με το ταπεινό μου, ιστολόγιο!

Για όσους νομίζουν ότι προσβλήθηκαν, τους ζητώ συγγνώμη. Εξάλλου έξω είναι η ζωή, περίπλοκη, δύσκολη και ταυτόχρονα πεπερασμένη. Αυτό είναι το μεγαλείο της!

Πλέον, θα σας απαλλάξω -κατά πάσα πιθανότητα-(οι μαθηματικοί ποτέ δεν είναι απόλυτοι) από το βάρος των ακατανόητων ή περίεργων αν θέλετε αθεϊστικών μου θέσεων, οι οποίες θα πρέπει να γνωρίζετε ότι εκπηγάζουν από το πιο ειλικρινές τμήμα του εαυτού μου. Την αγάπη για τη γνώση αλλά και την ευγένεια.

Σας ευχαριστώ και πάλι! Ελπίζω να τα ξανά πούμε αν το ευνοήσουν οι συνθήκες, πρώτα και πάνω από όλα…. η απροσδιοριστία της φύσης(παίζει ζάρια)!

Τετάρτη 8 Ιουλίου 2009

Μία απολογία......και πρωτίστως υγεία!

Στον βαθμό που ευθύνομαι για τις εκατέρωθεν παρεξηγήσεις και αντεγκλήσεις που δημιουργήθηκαν από μία προσπάθεια που έκανα, τελείως αυθόρμητη και χωρίς καν να σκεφτώ το ποιος ή ποιοι θα παρεξηγηθούν με τα λεγόμενα μου, διότι μάλλον έκανα το λάθος να πιστέψω ότι ο άνθρωπος –πέρα από τις προσωπικές απόψεις ή στάσεις που έχει για διάφορα ζητήματα- μπορεί να έρθει κάπως πιο κοντά με τον εξής γνώμονα: Τη φιλανθρωπία και την αγάπη, παρά τις ριζικές διαφωνίες που ενδεχομένως να έχει με διάφορους συνανθρώπους του, ζητώ πάντως συγγνώμη!

Υπό την οπτική αυτή, έκανα το λάθος(;) να γράψω ένα άρθρο για το τι μπορεί να μας ενώνει τους άθεους με τους πιστούς. Ως προς τις απόψεις μας για τον «ουρανό» διαφέρουμε ριζικά, χανόμαστε μέσα στο άπειρο θα έλεγα.

Με ποια όμως προσέγγιση ήθελα ή είχα ως στόχο να κάνω κάτι τέτοιο;;

Πρώτον, από την παραδοχή ότι η ύπαρξη του θεού ή μη δεν είναι θεώρημα(τουλάχιστον προς το παρόν) είναι θέμα πίστης, τον αποδέχεσαι ή όχι! Σίγουρα, έχω διάφορους λόγους και επιχειρήματα να υποστηρίξω για ποιο λόγο δεν τον αποδέχομαι! Να είναι καλά η φιλοσοφία, η επιστήμη κυρίως, αλλά και η εμπειρία η προσωπική μου. Δεν τον ένιωσα ποτέ, γιατί να ισχυριστώ ότι υπάρχει;; Είναι νομίζω πολύ ισχυρό αυτό το επιχείρημα.

Οι πιστοί αντιτείνουν ότι αυτοί τον νιώθουν, ότι κάπου υπάρχει. Δεν είναι όλοι κακοπροαίρετοι, ίσως να το εννοούν κιόλας! Δεν μπορώ και τόσα να τους πω παρά ότι ο ισχυρισμός αυτός έχει αξία μόνο για όσους τον αποδέχονται, όχι για τους υπόλοιπους διότι οι υπόλοιποι πρέπει να πειστούν όπως η γνώση που μεταδίδεται σε κάθε αρκούντως ευφυή άνθρωπο!! Είναι μη Ελέγξιμο λοιπόν!
Επίσης, κάποιοι ισχυρίζονται ότι είδαν φαντάσματα, -χωρίς να υποκρίνονται -αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τους υπόλοιπους!

Το βάρος της απόδειξης επιβαρύνει τους θρήσκους που καλούνται να αποδείξουν κάτι, δηλαδή δεν γίνεται να έχεις την απαίτηση να αποδείξεις κάτι που ΔΕΝ είναι, όπως το κενό! Αλλά αυτό που είναι! Επί παραδείγματι, δεν είμαι εις θέση να αποδείξω ότι δεν υπάρχουν «Λυκάνθρωποι» ή «φαντάσματα» αυτός δεν είναι λόγος για να τα πιστέψω όμως! Διότι κανείς δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι υπάρχουν όντως, οπότε για μένα δεν υπάρχουν!!
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον Θεό. Δεν εξέτασα το πόσο εγκληματικές είναι οι εκκλησίες, την πολεμική τους έναντι στα γράμματα κατά την ιστορία κ.α.

Απλά, προσπάθησα να φέρω λίγο πιο κοντά αυτούς που καλοπροαίρετα θεωρούν ότι υπάρχει το ας το πω… παράλογο μαζί με όσους δεν το αποδέχονται. Και αυτή η ένωση έγκειται στην έννοια του ανθρωπισμού. Κάτι σαν το άρθρο της Ιοκάστης!

Αυτά εν ολίγοις. Την επόμενη φορά(;) θα είμαι πιο προσεκτικός, αν και η ευθύνη της «ασυναρτησίας» βαρύνει και κάποιους σχολιαστές που πήραν προσωπικά το προηγούμενο άρθρο μου. Διότι, εάν διάβαζαν προσεχτικά το εξής:

«..Είναι αναγκαίο να διαχωρίσουμε κάποιες έννοιες που θεωρώ ότι θα ξεδιαλύνουν το πρόβλημα των εν λόγω άθεων(;), οι οποίοι σημειωτέον με θεώρησαν ως αγνωστικιστή παρά ως άθεο, και γενικά ότι δεν μπορώ να αυτοαποκαλούμαι άθεος!!...»

Νομίζω ότι είναι εύληπτο το γεγονός ότι δεν απευθύνομαι σε όλους τους άθεους, και μην τρελαθούμε τελείως, όποιος ισχυρίζεται ότι οι άθεοι δεν έχουν το γνώρισμα του δογματισμού μόνο επειδή είναι ορθολογιστές, κρύβονται πίσω από το δαχτυλάκι τους.

Δεν είναι θέμα αθεΐας αλλά ανθρώπου. Ένα ωραίο σχόλιο που δέχτηκα από τον σχολιαστή aerosol σε εκείνο το άρθρο τα λέει όλα:

«..Συχνά αποδίδουμε στις θρησκείες το ελάττωμα της αντιφατικότητας και επιθετικότητας που έχουν όλα τα ανθρώπινα (ακόμα και η αθεΐα στα χέρια όσων την χρησιμοποιούν ως όχημα για να εκφράσουν οργή, ηθελημένη άγνοια και μισαλλοδοξία)…»

Ακριβώς εκεί ήθελα να επιμείνω. Αυτό προσπάθησα να κάνω. Και νομίζω ότι απευθύνθηκα σε εκείνους τους «άθεους» ή καλύτερα σε εκείνους τους ανθρώπους…. Τώρα όποιος το πήρε προσωπικά, είναι δικό του πρόβλημα ως ένα βαθμό, καθώς ήδη ομολόγησα και τη δική μου ευθύνη περί αυτού.

Καλή συνέχεια!

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2009

Διαφέρουμε μεταξύ μας οι άθεοι, κυρίως ως προς τον τρόπο προσέγγισης των ιδεών μας!

Ως γνωστόν αυτοχαρακτηρίζομαι ως άθεος. Δεν πιστεύω στον θεό, σε καμία υπερφυσική οντότητα. Είμαι υλιστής. Παρά ταύτα επειδή σε ένα από τα προηγούμενα άρθρα μου προσπάθησα να προτάξω τον ανθρωπισμό παρά τις προσωπικές μας επιλογές και απόψεις , και έτσι υπό την προοπτική αυτή επικεντρώθηκα σε όσα μας ενώνουν τους άθεους από τους πιστούς ή θρήσκους, ένα σημείο επαφής έψαξα εν ολίγοις.

Δυστυχώς, πολλοί άθεοι δυσανασχέτησαν με το άρθρο μου, καθότι θεωρούν ότι η θρησκεία και η αθεΐα είναι ριζικά αντίθετες άρα δεν γίνεται ούτε καν να ενωθούν έστω σε κάποια υποτυπώδη σημεία! Δεν αντιλέγω, πρόκειται για τελείως διαφορετικές κοσμοθεωρήσεις, αλλά ταυτόχρονα επειδή λαμβάνω υπ όψιν μου ότι υπάρχουν πιστοί αξιοθαύμαστοι ως άνθρωποι όπως και άθεοι για μένα ήταν επιβεβλημένο να επιχειρήσω έστω μία ένωση αυτών, που ναι μεν γνωρίζουν τις διαφωνίες τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει και τίποτα! Ειρήνη πάνω απ’ όλα!

Είναι αναγκαίο να διαχωρίσουμε κάποιες έννοιες που θεωρώ ότι θα ξεδιαλύνουν το πρόβλημα των εν λόγω άθεων(;), οι οποίοι σημειωτέον με θεώρησαν ως αγνωστικιστή παρά ως άθεο, και γενικά ότι δεν μπορώ να αυτοαποκαλούμαι άθεος!!

Για να δούμε κατ’ αρχήν, από το συλλογικό ιστολόγιο αθεΐα ένα απόσπασμα στο άρθρο «γιατί αθεΐα;»

«..Επιλέξαμε να μιλάμε για αθεΐα και όχι για αθεϊσμό, όχι μόνο επειδή ο αθεϊσμός ορίζεται σε λεξικά και εγκυκλοπαίδειες, καλώς ή κακώς, ως άρνηση του θεού – γεγονός που υπονοεί ότι ο θεός υπάρχει και εμείς τον αρνούμαστε – αλλά και επειδή η κατάληξη της λέξης «αθεϊσμός» υποδηλώνει ιδεολογία, ενώ η αθεΐα δεν είναι ιδεολογία. Δεν είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων, δεν είναι ένα οργανωμένο πλέγμα ιδεών…»

Αν και γενικά με το κείμενο συμφωνώ απόλυτα, εδώ όμως σε αυτό το απόσπασμα γίνεται κατά τη γνώμη μου ένα λάθος: Η διάκριση αθεϊσμού και αθεΐας. Όπως μας ξεκαθαρίζει το κείμενο δεν επιλέχτηκε ο αθεϊσμός επειδή σε κάποιες εγκυκλοπαίδειες υπονοούν ότι υπάρχει ο Θεός αλλά κάποιοι(οι άθεοι)δεν τον αποδέχονται!

Λοιπόν, θεωρώ ότι η διαφορά των δυο εννοιών είναι τεράστια, θα έλεγα θεμελιώδης!
Και δεν εντοπίζεται καθόλου στο ανωτέρω που μας εξηγεί το κείμενο αλλά έχει να κάνει με το πώς ένας άνθρωπος αρνείται τον Θεό.

Ας διευκρινίσουμε εν πρώτοις , όλοι γνωρίζουμε , είναι αυτονόητο , θα έλεγα, ότι η Θρησκεία αποτελεί ένα κλειστό σύστημα του οποίου οι βασικές αρχές , ιδέες, έννοιες, σύμβολα μυστήρια κ.α. δεν επιδέχονται καμία αμφισβήτηση! Να γιατί ονομάζουμε τις Θρησκείες δογματικές, διότι δεν επιδέχονται καμία αντίρρηση, είναι απόλυτα σίγουρες ότι κατέχουν την «αλήθεια»! Περιέχουν δόγμα εξ ορισμού!

Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Μία θρησκεία είναι δυνατόν να αποτελεί και ένα είδος φιλοσοφίας, τρανό παράδειγμα ο βουδισμός! Ευνόητα εξάγεται το εξής συμπέρασμα: Η φιλοσοφία ή γενικά ένα φιλοσοφικό ρεύμα δεν είναι κατ’ ανάγκην διαφορετικό από μία Θρησκεία, είναι δυνατόν να ταυτιστούν σε κάποιες περιπτώσεις!
Νομίζω ότι εδώ υπεισέρχεται η έννοια του δογματισμού και μας αποσαφηνίζει το γεγονός της ταύτισης μεταξύ φιλοσοφίας και θρησκείας! Μα, όταν υπάρχει δόγμα!

Ας ανατρέξουμε τώρα σε διάφορες πηγές για να διασαφηνίσουμε τους όρους με πιο εύληπτο τρόπο:

«..Στους αρχαίους αθεΐα ονομάστηκε το να μη πιστεύει κανείς στους θεούς που λάτρευε η πόλη. Στην πιο ειδική όμως σημασία, η λέξη σημαίνει τη θεωρία στην οποία η πίστη για την ύπαρξη θεού προσωπικού, δημιουργού και παντοδύναμου είναι αδικαιολόγητη, γιατί δεν υπάρχουν σίγουρες αποδείξεις για την ύπαρξη τέτοιου υπερφυσικού όντος. Με την ίδια έννοια μπορεί να χαρακτηρισθεί αθεΐα και η ατομική θεωρία, ο θετικισμός, ο πανθεϊσμός και κάθε μορφή υλισμού. (Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη)….»

Αντίθετα, αθεϊσμός είναι:

«Φιλοσοφική θεωρία που αρνείται την ύπαρξη του Θεού. (Εγκυκλοπαίδεια Γιοβάνη).»


Διακρίνω μία διαφορά: Ο άθεος απλά πιστεύει ότι δεν υπάρχει θεός(άρα δεν είναι αγνωστικιστής καθότι παίρνει θέση σε αντίθεση με τον αγνωστικιστή ο οποίος δεν θέλει να πάρει θέση, μένει ουδέτερος).
Ο αθεϊσμός όμως από την άλλη δείχνει θα έλεγα ένα ρεύμα άρνησης του θεού υπό την έννοια της βεβαιότητας , ίσως και της απόλυτης! Δηλαδή ένας αθεϊστής λέει «είμαι σίγουρος ότι δεν υπάρχει θεός!»

Πλέον, εισερχόμαστε σε άλλη διάσταση σε αυτό το σημείο, διότι ο αθεϊστής είναι δογματικός και υπόκειται σε ένα φιλοσοφικό σύστημα άρνησης του θεού! Θα τολμούσα να πω ότι αποδέχεται ή βασίζεται σε μία ιδεολογία, εκείνη της βέβαιης άρνησης του θεού!

Έτσι, όπως προανέφερα η φιλοσοφία είναι δυνατόν να περιέχει δόγμα, βέβαια, ο ορισμός της φιλοσοφίας είναι πρωτίστως να μη δογματίζει, αλλά να αναζητά θεωρητικά την αλήθεια(και με την βοήθεια της επιστήμης φυσικά, αν και την υπερβαίνει καθώς η επιστήμη έχει όρια, την απόδειξη!) το θέμα μου όμως είναι ότι όταν σε μία φιλοσοφική αρχή παρεμβάλλεται ένα δόγμα τότε χάνει την αξία της, την διαλύει εκ των έσω ανάλογα με τον βαθμό του δογματισμού!

Προκύπτει λοιπόν ότι η Θρησκεία εξ ορισμού είναι δογματική, η φιλοσοφία αντίθετα δεν είναι αλλά σε κάποιες περιπτώσεις είναι δυνατόν να είναι και αυτή με τη σειρά της δογματική!

«..Η άποψη «ότι ο μαρξισμός δεν είναι επιστήμη αλλά δόγμα» είναι του Καρλ Πόπερ. Εγώ θα έλεγα ότι κάθε ισμός τείνει να είναι δογματικός. (Νίκος Δήμου, συγγραφέας- Φιλόσοφος) Ντισκάβερυ εντ Σάιενς Τεύχ. 9, Φεβρ. 2006 σελ. 19…»

Ένα άλλο εξαιρετικό απόσπασμα που βρήκα στο ίντερνετ είναι το εξής και αναφέρεται στην ουσία του εν λόγω άρθρου!

«..Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων είναι εξαρτημένοι από το όπιο (της θρησκείας), και, αν τους το πάρεις, χωρίς να τους δώσεις κάποιο υποκατάστατο, θα τους κάνεις δυστυχισμένους". (Αγνωστικιστής και "ορθολογιστής"). Ντισκάβερυ εντ Σάιενς Τεύχ. 9, Φεβρ. 2006 σελ. 10…»

Βασιζόμενος σε αυτή τη φράση, ανακύπτουν στο ταπεινό μυαλό μου κάποιες σημαντικές απορίες!
Μήπως τελικά ο αθεϊσμός είναι ακριβώς αυτό που περιέγραψα πιο πριν;; Ένα φιλοσοφικό σύστημα το οποίο στηρίζεται σε δόγμα κάτι ανάλογο με τη θρησκεία;
Μήπως ο κάθε Ρ.Ντόκινς για τους αθεϊστές πάντα είναι κάτι ανάλογο ενός Παΐσιου για έναν πιστό; (απλοϊκό το παράδειγμα αλλά σαφέστατο).

Δεν είναι και τόσο δύσκολο να φανταστούμε τον αθεϊσμό ως ένα περίεργο είδος «θρησκείας» υποκατάστατο θα έλεγα υπό διαφορετικό τρόπο συμπεριφοράς και αφοσίωσης! Επειδή ως άνθρωποι την έχουμε αυτήν την τάση, να θεωρούμε απόλυτες τις προσωπικές μας πεποιθήσεις, θεωρώ ότι η ενασχόληση με την ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ του αθεϊσμού είναι το αντίστοιχο με της εκκλησιαστικές λειτουργίες για τους Θρήσκους!

Συμπερασματικά, δεν πρέπει να συγχέουμε τη γνώση με την πεποίθηση ή την πίστη, δεν έχουν απολύτως καμία σχέση! Η γνώση δεν αλλοιώνεται από τα κριτήρια(υποκειμενικά) ενός άθεου ή πιστού παραμένει ίδια(αδιαμφισβήτητο παράδειγμα η σύγχρονη επιστήμη).

Και δια αυτό τον λόγο και μόνο επειδή συζητάμε για ένα θέμα του οποίου δεν κατέχουμε γνώση υπό την πραγματική, αληθινή έννοια, η καλύτερη στάση κατά την προσωπική μου άποψη είναι η αθεΐα και όχι ο αθεϊσμός. Ο αθεϊσμός είναι μηδενισμός όπως και η δογματική πίστη! Ξεκάθαρα, αποτύπωσα ένα καίριο θέμα ούτως ώστε να μη νομίζουν κάποιοι ότι είναι περισσότερο άθεοι από άλλους. Απλά είστε πιο δογματικοί!

Ναι, ότι θα διαφωνήσετε κάποιοι στα περί δόγματος το θεωρώ δεδομένο αλλά και οι πιστοί το ίδιο δεν κάνουν….;;

Θερμός ο καιρός όλη την εβδομάδα...

Λοιπόν, επειδή λόγω του καλοκαιριού ο καιρός δεν παρουσιάζει την ίδια μεταβλητότητα που τον διακρίνει τις υπόλοιπες εποχές ευνόητα γράφω και λιγότερα άρθρα γι αυτόν, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν παρακολουθώ τις καιρικές εξελίξεις, πάντοτε θα είστε ενήμεροι για ενδεχόμενη μεταβολή του! Ο καιρός εν τάχει αναμένεται αρκετά θερμός την εβδομάδα που διανύουμε!

Σήμερα Δευτέρα αναμένεται προς το απόγευμα η ανάπτυξη νεφώσεων και η εκδήλωση βροχών ή και σποραδικών καταιγίδ
ων στα ηπειρωτικά.

Αύριο
Τρίτη ο αίθριος αρχικά καιρός αναμένεται στα βόρεια η ανάπτυξη νεφώσεων και η πιθανή εκδήλωση βροχών και σποραδικών καταιγίδων, ιδίως στα ορεινά. Οι άνεμοι κανένα πρόβλημα απολύτως. Ενώ η θερμοκρασία σε κανονικά για την εποχή επίπεδα(31-33).

Από την
Τετάρτη(8-7) έως την Παρασκευή(10-7) προβλέπεται άνοδος της θερμοκρασίας όπου σε πολλές περιοχές θα αγγίξει και τους 37 βαθμούς ενώ την Πέμπτη υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο για αστάθεια τις απογευματινές ώρες στη Μακεδονία. Μικρή πτώση από την Παρασκευή σε ολόκληρη τη χώρα.

(κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)

Παραθέτω τον χάρτη ανώτερης ατμόσφαιρας(500hp) ο οποίος μας δίνει πληροφορίες για το γεωδυναμικό ύψος, τη θερμοκρασία(ανώτερα στρ.) αλλά και την επιφανειακή πίεση


Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Είμαστε τελικά ρατσιστές;; Αποφασίστε!

Αν και το προηγούμενο άρθρο θα έλεγα «πείραξε» κάποιους άθεους επειδή προσπάθησα να επικεντρωθώ σε αυτά που μας ενώνουν άθεους και πιστούς, το αυτονόητο δηλαδή τέλος πάντων.
Κρίνω ιδιαίτερα σημαντική τη δημοσκόπηση που διεξήγαγε η Public Issue η οποία δημοσιεύεται στην «καθημερινή της Κυριακής» . Το θέμα βεβαίως της έρευνας είναι επίκαιρο και δεν είναι άλλο από τους μετανάστες στην Ελλάδα!

Επειδή το φαινόμενο της ρεφορμιστικής αριστεράς, και ιδιαίτερα στη χώρα μας στο να αποδίδει την ρετσινιά του «ρατσιστή» Έλληνα είναι σύνηθες για να μη μιλήσω ότι όποιος τολμήσει να κατακρίνει τις πρακτικές του Ισραηλινού κράτους χαρακτηρίζεται άμεσα ως «αντισημίτης» από τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων(κατ’ επιλογή φυσικά ανάλογα με τα εκάστοτε ρεύματα ή συμφέροντα και όχι επί της ουσίας).

Αν θέλετε τη δική μου άποψη ο Έλληνας είναι ρατσιστής όσο και ο άνθρωπος γενικά έχει αυτήν την ιδιότητα εκ φύσεως, πως το λένε, στο DNA του. Δεν έχει να κάνει με την καταγωγή ή τη φυλή παρά με μία ιδιότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς που καθορίζεται ο βαθμός της από τα προσωπικά βιώματα ή και συλλογικά κάθε κοινωνίας!

Επί της ουσίας θα έλεγα ότι τα αποτελέσματα της έρευνας είναι κατατοπιστικά:
Κατ ‘αρχήν γενικά αποδεικνύεται μέσω αυτής ότι ο Έλληνας είναι μεν φοβικός απέναντι στους μετανάστες αλλά όχι ρατσιστής καθότι όπως δείχνει η έρευνα το 87% εμφανίζεται θετικό στο γεγονός ότι οι μετανάστες πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα και παροχές με τους Έλληνες!!
Με όσα ακούγονται για τη λαθρομετανάστευση μπορεί να υπάρχει μία συντηρητική στροφή της κοινωνίας καθώς πολλοί(62%) δεν αξιολογούν θετικά την παρουσία τους στη χώρα μας αλλά ταυτόχρονα αυξήθηκε το ποσοστό που κατανοεί την κακομεταχείρισή τους και εν γένει τις άθλιες συνθήκες κατά τις οποίες επιβιώνουν αγγίζοντας το 65%!!
Επίσης ιδιαίτερα ενθαρρυντικό κρίνεται το ποσοστό εκείνων που τάσσονται υπέρ του Τζαμιού (56%) ενώ το ποσοστό για τη δημιουργία ισλαμικού νεκροταφείου φτάνει το 71%!

Ο καθένας μπορεί να κρίνει κατά το δοκούν όμως νομίζω ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι τόσο περίπλοκο θέμα λόγω του ότι στις κοινωνικές επιστήμες δεν υπάρχει η αντίστοιχη αντικειμενικότητα των θετικών, και είναι χρέος μας τέτοια ζητήματα να τα θεωρούμε ιδιαίτερα ευαίσθητα και να τα εξετάζουμε ψύχραιμα χωρίς προκαταλήψεις.

Την έρευνα μπορείτε να τη δείτε εδώ

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Η θρησκεία υπό την σκοπιά ενός άθεου δεν είναι πάντοτε αρνητική...

Επεκτείνοντας θα έλεγα την σκέψη μου προς την κατεύθυνση της αγάπης και του ανθρωπισμού που υπερτερούν από κάθε ιδεολογία ή προσωπικές γνώμες(αθεΐα και θρησκευτική πίστη) σε αυτό το άρθρο θα επιχειρήσω να αναπτύξω μία σχέση μεταξύ πιστών και άθεων.
Τι είναι αυτό που ενώνει τελικά τους άθεους από τους πιστούς; Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να τους φέρει πιο κοντά ή απλά η διαφορά τους είναι τόσο χαοτική άρα και απαγορευτική για κάθε είδους ταύτισης και αφοσίωσης;

Πιστεύω, ότι υπάρχει κάτι που μας ενώνει. Η ζωή πριν τον θάνατο.


Σε αυτό το άρθρο ως άθεος θα προσπαθήσω να «εξανθρωπίσω» κάποιες έννοιες στη θρησκεία όπου υπάρχει λόγος να απευθύνονται προς όλους μας και όχι σε όσους πιστεύουν στον χριστιανισμό(γι αυτόν θα μιλήσω εξάλλου).


Εξαιρετικό το απόσπασμα από μία διάλεξη ενός άθεου φιλοσόφου τον Αντρέ κοντ-Σπονβιλ όπου μιλούσε για την πνευματικότητα ενός άθεου!

Στο τέλος της διάλεξης τον πλησιάζει ένας ιερέας καθολικός και του λέει:
«Μου άρεσε πολύ η διάλεξης σας! Συμφωνώ σε όλα!»
Η έκπληξη του φιλοσόφου ήταν τέτοια που συνέχισε την συζήτηση με τον ιερέα και τον απαντάει:
«Σας ευχαριστώ πάτερ αλλά εγώ δεν πιστεύω σε κανέναν Θεό ούτε στην αθανασία της ψυχής, πως συμφωνείτε σε όλα;;»
Για να λάβει την θαυμάσια απάντηση του ιερέα: «Όλα αυτά έχουν τόσο λίγη σημασία…»

Πολλοί θα ισχυριστούν ότι είναι υπερβολή καθότι οι διαφορές ενός πιστού και ενός άθεου έγκεινται ακριβώς στις εν λόγω έννοιες και συμφωνώ ουδείς μπορεί να τις παραβλέψει υπάρχει διαφορά, αλλά μήπως μέσα σε αυτά τα λόγια κρύβεται μία αλήθεια που θα πρέπει όλοι μας να δώσουμε την ανάλογη προσοχή;;


Η συνέχεια του παρόντος άρθρου θα είναι ανάλογη. Θα παραθέσω κάποια όμορφα αποσπάσματα από διάφορες προσωπικότητες του χριστιανισμού, όπως ο Απόστολος Παύλος την αντιφατικότητα του οποίου όλοι γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε επίσης τον μισογυνισμό του αλλά και την υποτέλεια στην εξουσία που προέβαλλε ως αρετή. Εκτός αυτών όμως έχει πει και κάτι που μου προκαλεί εντύπωση(προς επιβεβαίωση της αντιφατικότητας του λόγου του):

Α ’Επιστολή προς κορινθίους στον «ύμνο για την αγάπη» λέει τα εξής: «Από τις τρείς μεγαλύτερες αρετές του ανθρώπου που είναι η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη, προκρίνω την τελευταία την αγάπη!!»
Για να καταλήξει μετά από λίγες σειρές παρακάτω στο εξής: «Μόνο η αγάπη ποτέ δεν εκπίπτει!»

Ένα πραγματικά αξιοθαύμαστο κείμενο που δεν αντιλέγω ερμηνεύεται υπό τη θρησκευτική σκοπιά καθώς όντως στο βασίλειο του θεού δεν θα έχει κανείς μακάριος να πιστέψει ή να ελπίσει σε κάτι αφού θα ζει με τον ίδιο τον Θεό, θα είναι η πραγματικότητα του και το μόνο που θα του απομείνει θα είναι η αγάπη!


Υπό την δική μου οπτική, όντας άθεος θεωρώ ότι το «βασίλειο του θεού» μπορεί να αντικατασταθεί με την επίγεια ζωή μας, τι το ποιο όμορφο να μας έχει μείνει η αγάπη; Δεν χρειάζεται κάπου να πιστέψουμε αλλά να μάθουμε στον βαθμό που μπορεί ο καθένας μας!


Ένα άλλο εξαιρετικό κείμενο ανήκει στον Θωμά τον Ακινάτη ο οποίος έγραψε το εξής
«Στον Ιησού υπήρξε μία τέλεια αγάπη δεν είχε ανάγκη την πίστη ή την ελπίδα!»

Ευνόητα λοιπόν η φράση μπορεί να ερμηνευθεί κατά το δοκούν. Η πρόθεση η δική μου είναι να συνδυάσω κάποια πράγματα που εκπηγάζουν από τη θρησκεία -που είναι ανθρώπινη ας μην το ξεχνάμε αυτό- και μπορούν να αποτελέσουν μία κοινή αφοσίωση μεταξύ άθεων και πιστών! Εξαιρουμένων των φανατικών, αυτονόητο αυτό.


Ναι, υπό μία έννοια ο Χριστός ήταν θεός, άρα δεν είχε ανάγκη να πιστέψει στον εαυτό του! Ούτε φυσικά να ελπίζει σε κάτι!
(κατά τον Θωμά τον Ακινάτη).

Η συνέχεια του κειμένου διαφωτιστική:
« Η ελπίδα και η πίστη είναι δύο έννοιες ατελείς, στη θέση τους ο Χριστός ανοιχτή θέαση αντί πίστης και πλήρη κατανόηση αντί της ελπίδας, γι αυτό και η αγάπη του ήταν τέλεια!!»

Νομίζω ότι εάν όλοι οι άνθρωποι πιστοί και άπιστοι τηρούσαν ο καθένας στον βαθμό που μπορεί τα λόγια αυτά και τις πράξεις του Ιησού όχι βέβαια τα θαύματα, αλλά εν ολίγοις να μιμηθούμε την αγάπη του!
Σκοπός μου δεν είναι να απαξιώσω τις διαφορές που έχουμε οι άθεοι με τους πιστούς, το θέμα όμως είναι ότι η διαφορά μας η κύρια έχει να κάνει με κάτι που δεν γνωρίζουμε αλλά υποθέτουμε! Αυτό που μας ενώνει όμως είναι μία πραγματικότητα που θα πρέπει να την λάβουμε σοβαρά υπ΄ όψιν μας!

Ούτε εξετάζω τις εκκλησίες ως σύνολο που σίγουρα είναι εξουσιαστικές, ενίοτε και εγκληματικές αλλά ανθρώπινες δεν είναι και αυτές;; Τι άλλο θα μπορούσε να ήταν;
Μήπως δεν έχουν κάποιο έστω μερίδιο στον ανθρώπινο πολιτισμό του σήμερα;
Ο θεός είναι ακατανόητος! Εξωπραγματικός, κατά την άποψη μου ανύπαρκτος, ας ασχοληθούμε πρώτα με τα ανθρώπινα!

Τα λόγια αγάπης του Ιησού μήπως δεν είναι ανθρώπινα; Η υπέροχη φράση το εβραϊκό Σάββατο φτιάχτηκε για τον άνθρωπο και όχι το αντίθετο, το παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη(που δεν ήταν χριστιανός ούτε εβραίος!), το περιστατικό με την μοιχαλίδα και τόσα άλλα που θα γίνω κουραστικός να τα αναφέρω δεν είναι πράξεις- φράσεις που συγκινούν οποιονδήποτε άνθρωπο;


Σίγουρα, ωραιότατα κείμενα έχουν γραφτεί από διάφορους φιλοσόφους και θα συνεχίζονται να γράφονται αλλά γιατί να αποκλείσουμε και αυτά; Δεν με ενδιαφέρουν τα θαύματα, ή αν ήταν θεός ο Χριστός. Δεν ήταν κατά τη γνώμη μου και τη λογική Θεός απλά τον αντιλαμβάνομαι ως έναν άνθρωπο που μίλησε για την αγάπη! Καθαρά ανθρώπινο το κομμάτι που θεωρώ πως αξίζει να μοιραστούμε μεταξύ μας άθεοι και πιστοί!


Εξάλλου, προσωπικά αλλά και εν γένει για έναν άθεο η ιστορία του Ιησού σταματά εκεί που λέει πάνω στον σταυρό «Θεέ μου Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλιπες;»

Για τους πιστούς η ιστορία συνεχίζεται αλλά γιατί να επικεντρωνόμαστε μόνο σ αυτό και όχι στο πριν; Θεωρώ ότι αυτό μας φέρνει πιο κοντά, το πριν, η ζωή με απλά λόγια!

Σε κανονικά επίπεδα η θερμοκρασία...

Η εξέλιξη του καιρού με τα τελευταία προγνωστικά στοιχεία φαίνεται ότι θα είναι ως εξής:

Την Παρασκευή(3-7) αλλά και το Σάββατο(4-7) αναμένονται λίγες νεφώσεις παροδικά αυξημένες όπου προς το απόγευμα και στα ηπειρωτικά-ιδίως στα βόρεια και κεντρικά τμήματα- θα αναπτυχθούν και θα εκδηλωθούν τοπικές βροχές ή και καταιγίδες! Στις υπόλοιπες περιοχές γενικά ο καιρός θα είναι αίθριος. Οι άνεμοι έως 6 μποφόρ στο Αιγαίο από ΒΔ διευθύνσεις γενικά. Η θερμοκρασία σε κανονικά για την εποχή επίπεδα(30-32 βαθμούς).

Την Κυριακή(5-7) ο καιρός θα ξεκινήσει αίθριος παντού. Η πιθανότητα αστάθειας εντοπίζεται κυρίως στα ΒΑ τμήματα της χώρας. Ενώ στις υπόλοιπες περιοχές πιθανότητα υφίσταται για τις ορεινές περιοχές. Οι άνεμοι αμετάβλητοι ενώ η θερμοκρασία σε νέα μικρή άνοδο σε όλη τη χώρα!

Περισσότερα στοιχεία τις επόμενες ημέρες όπου θα αναφερθώ και στον καιρό της επόμενης εβδομάδας ο οποίος αναμένεται αρκετά θερμός και καλοκαιρινός!!