Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Φανταστικές συγκεντρώσεις γνωστών μου!

Όλοι μας στη πορεία της ζωής μας συναντούμε διάφορους ανθρώπους με διάφορα χαρακτηριστικά. Ευνόητα, λοιπόν πολλοί εξ αυτών έχουν κοινά γνωρίσματα μεταξύ τους, παρόμοιες τάσεις απ τις οποίες επιτυγχάνεται μία μορφή κατάταξης σε κάποιες κατηγορίες βάσει κάποιων κριτηρίων!

Προσπαθώντας να βρω τα κοινά σημεία μεταξύ γνωστών μου, σχεδιάζω φανταστικές συγκεντρώσεις στο σπίτι μου βάσει των χαρακτηριστικών που τους συνδέουν, σε διάφορες ομάδες γνωστών μου!

Επί παραδείγματι, ανθρώπους εγωκεντρικούς, καταβροχθιστικούς, νάρκισσους, αλαζόνες, ευέξαπτους και τόσα άλλα αρνητικά ή αντιθέτως προγραμματίζοντας μία συγκέντρωση για τους πραγματικά χαρούμενους ανθρώπους, σαν μία εορτή της χαράς!

Τη μόνη συγκέντρωση που δεν κατάφερα ποτέ να συμπληρώσω ήταν αυτή της χαράς, των χαρούμενων ανθρώπων! Κάθε φορά που έβρισκα πραγματικά χαρούμενους ανθρώπους , και τους έβαζα σε λίστα αναμονής μέχρι να βρω κι άλλους ώστε να συμπληρωθεί το φανταστικό party ανακάλυπτα ότι κάποια στιγμή διάφοροι από τους χαρούμενους ανθρώπους έπαυαν να ειναι χαρούμενοι! Διότι πολύ απλά δέχονταν ένα μεγάλο χτύπημα της ζωής, μία απρόσμενη συμφορά είτε προσωπική είτε κάποιου συγγενή τους(ασθένειες κ.α.)!

Είμαστε όλοι στην ίδια μοίρα, κανείς μας δεν είναι άτρωτος ή απρόσβλητος από τις εγγενείς τραγωδίες της ύπαρξης! Βέβαια η ίδια η ύπαρξη σου δίνει την ευκαιρία να το καταλάβεις αυτό αλλά και να γνωρίσεις την ωραία της όψη!

4 σχόλια:

Raven είπε...

Αυτό ξαναπές το... Πάνω που λες "αχ τι καλά", ξαφνικά λες "¨πωπω τι έπαθα!".

Το θέμα είναι να είμαστε δυνατοί και ψύχραιμοι σε όλες τις καταστάσεις μας, είτε είναι άσχημες είτε όμορφες... Οι άσχημες πάντως έχουν ένα πολύ μεγάλο καλό... Ότι μαθαίνουμε και γινόμαστε πιο σκληροί. Οπότε πρέπει να τις εκτιμάμε και αυτές!

Καλημέρα και καλό σουκου!

aeroxeimarros είπε...

Φυσικά, οι άσχημες στιγμές μας κάνουν να γνωρίσουμε περισσότερο τον κόσμο και τον εαυτό μας. Να διαπιστώσουμε το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ του εαυτού μας με τους άλλους, και τον κόσμο, πράγμα που θα πρέπει να μας κάνει να τον αγαπάμε ακόμα περισσότερο!

Καλό Σ/Κ!

AΡΤΕΜΙΣ είπε...

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΩΡΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ. ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΑΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΜΟΝΟΙ ΗΛΘΑΜΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΘΑ ΑΠΟΧΩΡΙΣΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ. Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΜΑΣ ΕΥΤΥΧΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΜΑΣ, ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΛΛΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΒΕΒΑΙΟ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΑΣ..! ΟΤΑΝ ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΟ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ.. ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΟΣ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΙΩΣΕΙ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ...!!

aeroxeimarros είπε...

@nande

Συμφωνώ απόλυτα! Αυτό ακριβώς έγραψα και στο ανωτέρω σχόλιο μου! Αν προσπαθήσουμε να βγάλουμε ή να παραβλέψουμε τις καθημερινές έγνοιες μας και να αναλογιστούμε καλύτερα τη θέση μας στον κόσμο, ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις 4 έσχατες έγνοιες: Την ελευθερία, τον Θάνατο, το νόημα της ζωής μας, και την υπαρξιακή απομόνωση!

Πολλές φορές οι δύσκολες στιγμές μας κάνουν να περνάμε από την καθημερινή στάση ζωής προς την οντολογική που σημαίνει ότι θαυμάζουμε την ουσία του είναι, των πραγμάτων!

Αυτό κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να συμβαίνει ακόμα κι όταν δεν αντιμετωπίζουμε –τον θάνατο κυρίως- προ των πυλών!