Στον βαθμό που ευθύνομαι για τις εκατέρωθεν παρεξηγήσεις και αντεγκλήσεις που δημιουργήθηκαν από μία προσπάθεια που έκανα, τελείως αυθόρμητη και χωρίς καν να σκεφτώ το ποιος ή ποιοι θα παρεξηγηθούν με τα λεγόμενα μου, διότι μάλλον έκανα το λάθος να πιστέψω ότι ο άνθρωπος –πέρα από τις προσωπικές απόψεις ή στάσεις που έχει για διάφορα ζητήματα- μπορεί να έρθει κάπως πιο κοντά με τον εξής γνώμονα: Τη φιλανθρωπία και την αγάπη, παρά τις ριζικές διαφωνίες που ενδεχομένως να έχει με διάφορους συνανθρώπους του, ζητώ πάντως συγγνώμη!
Υπό την οπτική αυτή, έκανα το λάθος(;) να γράψω ένα άρθρο για το τι μπορεί να μας ενώνει τους άθεους με τους πιστούς. Ως προς τις απόψεις μας για τον «ουρανό» διαφέρουμε ριζικά, χανόμαστε μέσα στο άπειρο θα έλεγα.
Με ποια όμως προσέγγιση ήθελα ή είχα ως στόχο να κάνω κάτι τέτοιο;;
Πρώτον, από την παραδοχή ότι η ύπαρξη του θεού ή μη δεν είναι θεώρημα(τουλάχιστον προς το παρόν) είναι θέμα πίστης, τον αποδέχεσαι ή όχι! Σίγουρα, έχω διάφορους λόγους και επιχειρήματα να υποστηρίξω για ποιο λόγο δεν τον αποδέχομαι! Να είναι καλά η φιλοσοφία, η επιστήμη κυρίως, αλλά και η εμπειρία η προσωπική μου. Δεν τον ένιωσα ποτέ, γιατί να ισχυριστώ ότι υπάρχει;; Είναι νομίζω πολύ ισχυρό αυτό το επιχείρημα.
Οι πιστοί αντιτείνουν ότι αυτοί τον νιώθουν, ότι κάπου υπάρχει. Δεν είναι όλοι κακοπροαίρετοι, ίσως να το εννοούν κιόλας! Δεν μπορώ και τόσα να τους πω παρά ότι ο ισχυρισμός αυτός έχει αξία μόνο για όσους τον αποδέχονται, όχι για τους υπόλοιπους διότι οι υπόλοιποι πρέπει να πειστούν όπως η γνώση που μεταδίδεται σε κάθε αρκούντως ευφυή άνθρωπο!! Είναι μη Ελέγξιμο λοιπόν!
Επίσης, κάποιοι ισχυρίζονται ότι είδαν φαντάσματα, -χωρίς να υποκρίνονται -αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τους υπόλοιπους!
Το βάρος της απόδειξης επιβαρύνει τους θρήσκους που καλούνται να αποδείξουν κάτι, δηλαδή δεν γίνεται να έχεις την απαίτηση να αποδείξεις κάτι που ΔΕΝ είναι, όπως το κενό! Αλλά αυτό που είναι! Επί παραδείγματι, δεν είμαι εις θέση να αποδείξω ότι δεν υπάρχουν «Λυκάνθρωποι» ή «φαντάσματα» αυτός δεν είναι λόγος για να τα πιστέψω όμως! Διότι κανείς δεν μπόρεσε να αποδείξει ότι υπάρχουν όντως, οπότε για μένα δεν υπάρχουν!!
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με τον Θεό. Δεν εξέτασα το πόσο εγκληματικές είναι οι εκκλησίες, την πολεμική τους έναντι στα γράμματα κατά την ιστορία κ.α.
Απλά, προσπάθησα να φέρω λίγο πιο κοντά αυτούς που καλοπροαίρετα θεωρούν ότι υπάρχει το ας το πω… παράλογο μαζί με όσους δεν το αποδέχονται. Και αυτή η ένωση έγκειται στην έννοια του ανθρωπισμού. Κάτι σαν το άρθρο της Ιοκάστης!
Αυτά εν ολίγοις. Την επόμενη φορά(;) θα είμαι πιο προσεκτικός, αν και η ευθύνη της «ασυναρτησίας» βαρύνει και κάποιους σχολιαστές που πήραν προσωπικά το προηγούμενο άρθρο μου. Διότι, εάν διάβαζαν προσεχτικά το εξής:
«..Είναι αναγκαίο να διαχωρίσουμε κάποιες έννοιες που θεωρώ ότι θα ξεδιαλύνουν το πρόβλημα των εν λόγω άθεων(;), οι οποίοι σημειωτέον με θεώρησαν ως αγνωστικιστή παρά ως άθεο, και γενικά ότι δεν μπορώ να αυτοαποκαλούμαι άθεος!!...»
Νομίζω ότι είναι εύληπτο το γεγονός ότι δεν απευθύνομαι σε όλους τους άθεους, και μην τρελαθούμε τελείως, όποιος ισχυρίζεται ότι οι άθεοι δεν έχουν το γνώρισμα του δογματισμού μόνο επειδή είναι ορθολογιστές, κρύβονται πίσω από το δαχτυλάκι τους.
Δεν είναι θέμα αθεΐας αλλά ανθρώπου. Ένα ωραίο σχόλιο που δέχτηκα από τον σχολιαστή aerosol σε εκείνο το άρθρο τα λέει όλα:
«..Συχνά αποδίδουμε στις θρησκείες το ελάττωμα της αντιφατικότητας και επιθετικότητας που έχουν όλα τα ανθρώπινα (ακόμα και η αθεΐα στα χέρια όσων την χρησιμοποιούν ως όχημα για να εκφράσουν οργή, ηθελημένη άγνοια και μισαλλοδοξία)…»
Ακριβώς εκεί ήθελα να επιμείνω. Αυτό προσπάθησα να κάνω. Και νομίζω ότι απευθύνθηκα σε εκείνους τους «άθεους» ή καλύτερα σε εκείνους τους ανθρώπους…. Τώρα όποιος το πήρε προσωπικά, είναι δικό του πρόβλημα ως ένα βαθμό, καθώς ήδη ομολόγησα και τη δική μου ευθύνη περί αυτού.
Καλή συνέχεια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου